نخستین عاملی که لازم است تا جهان را برای زیست قابل تحمل سازد، درک این حقیقت است که خودخواهی بشر امری الزامی و اجتناب ناپذیر است. تو از دیگران توقع از خود گذشتگی داری و این توقعی غیر معقول است که انسان ها می بایست برای تو و به خاطر تو امیال خود را زیر پا گذارند. چرا باید این کار را بکنند؟ وقتی این حقیقت را پذیرفتی و با خود کنار آمدی که در این دنیا هر کس برای خودش زندگی می کند، آن گاه از دیگران کم تر توقع خواهی کرد. آنان تو را مایوس نخواهند کرد و با عطوفت بیشتری به مردم خواهی نگریست. انسان ها تنها در جستجوی یک چیز و تنها یک چیز هستند و آن لذایذ خودشان است.