سلام و عرض ادب خدمت همه دوستان
جواب رد شنیدم ، یه خورده مفصله ...
من پسر هستم ۲۴سالمه ، هفته گذشته من با دو تا از خواهرام و داداش بزرگترم رفتیم خواستگاری . بعد از سلام و احوال پرسی و آشنایی اولیه رفتیم دو نفری با هم حرف بزنیم ، درباره معیار ها و ملاک های اجمالی صحبت کردیم و به یه توافق نسبی رسیدیم من خودم ۸۰ درصد ایشون رو پسندیدم خواهرم هم حسابی پسندیده بودنش و احتمال میدادم ایشونم منو پسند کرده و همه چی حله و میریم جلسات بعدی میایم.
سلام
29 سالمه ، از وقتی یادم میاد دیمی بزرگ شدم . هیچ محبتی از خانوادم ندیدم ، حتی یادم نمیاد مادرم یکبار منو ببوسه یا پدرم .
نوجوون بودم که مادرم خودکشی کرد ، اول دبیرستان بودم معدلم هفده بود اما بعدش همه کارای خونه ریخت سر من ، تک دخترم و سه تا برادر که ازم بزرگترن . بماند که چه بدبختی های کشیدم .
بنام خدا
سلام
زود می رم سر اصل مطلب ؛
شاید خیلی براتون عجیب باشه ، عادی ترین قسمت های زندگی شما سخت ترین و دردناک ترین وجوه زندگی یه آدم معمولی دیگه باشه، ببین چیزی که من می خوام باهاتون در میون بگذارم شاید به نظر تون خیلی سطحی باشه ولی دیگه داره از زمین و زمان خسته ام می کنه.
سلام به همه دوستان
من یه عاشق دل شکسته ام . قصه از اون جایی شروع شد که من عاشق یه دختر شدم . سه سال از رابطمون میگذره . عاشقانه همو دوست داشتیم ، اعتمادی بین ما بود که توی هیچ رابطه ای نبود ، صداقتی داشتیم مثال زدنی .
سه سال از عمرمون و احساسمون رو پای هم گذاشتیم . متاسفانه خانواده دختر ( شما بخونید عشقم ) راضی نمیشن به وصلتمون ! . چرا چون بدون اطلاع اونا و غیر سنتی با هم اشنا شدیم .
سلام
چندی پیش خواستگاری از طریق واسطه بهم معرفی شد که بعد از چند جلسه رفت و امد با پیشنهاد بنده تصمیم گرفتیم مدتی برای شناخت بیشتر در ارتباط باشیم .
چطور میشه در برابر توهین ساکت شد و حرفی نزد؟
سلام به همگی
دختری 22 ساله و مجرد هستم . میخوام
بدونم یه آدم مگه تا چه حد میتونه بخشنده باشه؟ چقدر فراموش کنه آخه چقدر پشت سر
بندازه؟ چطور میشه یه گوش در باشه یه گوش دروازه؟
در گذشته اتفاقاتی برام افتاده ،
آدما اذیتم کردن ، بی انصافی کردن ، توهین کردن، آدمایی که دارم باهاشون زندگی
میکنم هر وقت ناراحت میشم یاد اون حرفا میفتم و ازشون متنفر میشم حالمو بد میکنن
آیا من کینه ایی هستم؟ آخه بهم بگید چطور فراموش کنم؟!
سلام
من حدود یکسال با یه پسری به قصد ازدواج دوست بودم که ایشون منو به خانوادش معرفی کردو بعد فهمیدم اونها مخالف هستن و منم از رابطه اومدم بیرون، چون بهش گفتم اگه منو به زور و دعوا بپذیرن این زندگی، زندگی نمیشه.
حالا حدود یه ماه از جدایی مون میگذره و اون همش بهم زنگ میزنه که منتظرم بمون تا خانوادمو راضی کنم و منم میگم که اگه اون ها به علایقت احترام بذارن خودشون بدستم میارن. میگه دلمو بشکنی ازدواج کنی یکی پیدا میشه دلتو میشکونه،
فقر فرهنگی آدما بیشترین آسیب رو بهمون میزنه
سلام
وقت همگی بخیر . موضوع اینه که دیگه
قید ازدواج رو زدم.
یه پسر 32 ساله هستم که به نظر
اطرافیانم شرایطم عالیه واسه ازدواج. این شرایط به واسطه ی 14 سال درس خوندن و کار
کردن مداوم و شبانه روزی بهش رسیدم. الان دکتری هستم , شرکتم اوضاعش رو براهه و 20
تا کارمند دارم. وضعیت مالیم خوبه خدا رو شکر
دنیا بینهایت با من بی رحم بود در حالیکه من با همه مهربون بودم
سلام
من خسته ام، بریدم. واقعا تنهام. هیچ کس نمیتونه درک کنه
دختری با موقعیت من چرا ازدواج نکرده من دانشجوی دکتری از یک خانواده تحصیلکرده و
موقعیت علمی و اجتماعی بسیار بالایی هستم. از نظر زیبایی هم زیبا و هم همیشه
آراسته بوده و هستم. ولی خودم هم نمیدونم چرا اینطوری شد؟شاید در اثر بهانه گیری
های بی جا بود نمیدونم .
همین رو میدونم که خیلی تنهام.
سلام
حدود یه ماهی میشه یه پسری تو دانشگاهمون ازم خواستگاری کرده. من کمتر از 25 سالمه و ایشون بالای 25 . ما چند بار با اطلاع خانواده هامون باهم صحبت کردیم. من یه دختر ارومی هستم و سرم به کار خودمه و بیشتر اوقات تو دانشگاه با چند تا دوستای دخترم هستم که با هم صمیمی هستیم.
تا اونجایی که میشه با پسرای همکلاسی و دانشگاه ارتباط ندارم در صورتی که اکثر بچه ها با هم راحتن. معمولا سوال داشته باشم و جزوه بخوام و ... از دخترا میخوام خیلی باید مجبور شده باشم که از پسرا مثلا سوال درسی بپرسم.