سلام
من خانمی حدودا ٢٠ تا ٢٥ و همسرم ٢٦ تا ٢٨ هستیم. خانواده همسرم در شهری دیگر و خانواده ی من در همین شهری که ساکن هستیم زندگی میکنن.
همسر من زمانی که اومد خواستگاری من، راجع به محل زندگیش چیزی نگفت، فقط گفت با توجه به شغلش 3 - 4 سال دیگه محل زندگیمون معلوم میشه. توی این مدت همسرم توی شهر ما مشغول کار و تحصیل بود و ما هم در دوران عقد بودیم.
سلام خسته نباشید
من دختری هستم متولد ٧٣ که به تازگی با پسری توی کلاسمون تو دانشگاه آشنا شدم که متولد ٧٦ عه، ایشون بشدت پسر خوبی هستن و مذهبی و پاک، فهمیدم علاوه بر اینکه من به ایشون علاقه دارم، ایشون هم به من علاقه مند هستن .
سلام
من دختری بیست و پنج ساله هستم . تقریبا چهار سال میشه که حجاب چادر رو انتخاب کردم و واقعا دوستش هم دارم .
الان دانشجو هستم و مساله ای که دارم اینه که خب من چادر میپوشم و همیشه میدونم که جامعه توقع خاصی از یه دختر چادری داره که مثلا همیشه مودب باشه همیشه متین رفتار کنه هیچوقت با یه پسر صحبت خاصی نداشته باشه . خب من شخصیتم خیلی اینجوری نیست، البته بی ادب و جلف نیستما، دوستام بهم میگن اجتماعی هستی ، من اعتماد به نفسم نسبتا بالاس، باهوشم، و ظاهرم هم خوبه خدا رو شکر و یه کمی هم شوخم تو برخورد با آقایون .
سلام دوستان
یه مشکلی داشتم ممنون میشم راهنمایی کنین.
مشکل مربوط به داییمه. داییم 3 سال پیش قصد ازدواج کرد و از مادربزرگم و خاله هام خواست براش دختری پیدا کنن. چون خودش محل کارش مردونس همکار خانمی نداره. اون اوایل یکی از اقوامو میخواست که خاله هام نذاشتن و گفتن قدش کوتاهه و مناسب تو نیست و باباش اخلاقش فلانه و این حرفا خلاصه نرفتن خواستگاری .
مامان من اون وسط گفت که اگه خودش میخواد مشکلی نیست بریم ولی اونا نذاشتن وقتیم اون دختر ازدواج کرد به قدری ناراحت شد که تا چند وقت با خونوادش قهر بود و غذا نمیخورد.
سلام و عرض ادب خدمت همه دوستان
جواب رد شنیدم ، یه خورده مفصله ...
من پسر هستم ۲۴سالمه ، هفته گذشته من با دو تا از خواهرام و داداش بزرگترم رفتیم خواستگاری . بعد از سلام و احوال پرسی و آشنایی اولیه رفتیم دو نفری با هم حرف بزنیم ، درباره معیار ها و ملاک های اجمالی صحبت کردیم و به یه توافق نسبی رسیدیم من خودم ۸۰ درصد ایشون رو پسندیدم خواهرم هم حسابی پسندیده بودنش و احتمال میدادم ایشونم منو پسند کرده و همه چی حله و میریم جلسات بعدی میایم.
بنام خدا
سلام
زود می رم سر اصل مطلب ؛
شاید خیلی براتون عجیب باشه ، عادی ترین قسمت های زندگی شما سخت ترین و دردناک ترین وجوه زندگی یه آدم معمولی دیگه باشه، ببین چیزی که من می خوام باهاتون در میون بگذارم شاید به نظر تون خیلی سطحی باشه ولی دیگه داره از زمین و زمان خسته ام می کنه.
سلام به همه دوستان
من یه عاشق دل شکسته ام . قصه از اون جایی شروع شد که من عاشق یه دختر شدم . سه سال از رابطمون میگذره . عاشقانه همو دوست داشتیم ، اعتمادی بین ما بود که توی هیچ رابطه ای نبود ، صداقتی داشتیم مثال زدنی .
سه سال از عمرمون و احساسمون رو پای هم گذاشتیم . متاسفانه خانواده دختر ( شما بخونید عشقم ) راضی نمیشن به وصلتمون ! . چرا چون بدون اطلاع اونا و غیر سنتی با هم اشنا شدیم .
سلام
چندی پیش خواستگاری از طریق واسطه بهم معرفی شد که بعد از چند جلسه رفت و امد با پیشنهاد بنده تصمیم گرفتیم مدتی برای شناخت بیشتر در ارتباط باشیم .
چطور میشه در برابر توهین ساکت شد و حرفی نزد؟
سلام به همگی
دختری 22 ساله و مجرد هستم . میخوام
بدونم یه آدم مگه تا چه حد میتونه بخشنده باشه؟ چقدر فراموش کنه آخه چقدر پشت سر
بندازه؟ چطور میشه یه گوش در باشه یه گوش دروازه؟
در گذشته اتفاقاتی برام افتاده ،
آدما اذیتم کردن ، بی انصافی کردن ، توهین کردن، آدمایی که دارم باهاشون زندگی
میکنم هر وقت ناراحت میشم یاد اون حرفا میفتم و ازشون متنفر میشم حالمو بد میکنن
آیا من کینه ایی هستم؟ آخه بهم بگید چطور فراموش کنم؟!
دنیا بینهایت با من بی رحم بود در حالیکه من با همه مهربون بودم
سلام
من خسته ام، بریدم. واقعا تنهام. هیچ کس نمیتونه درک کنه
دختری با موقعیت من چرا ازدواج نکرده من دانشجوی دکتری از یک خانواده تحصیلکرده و
موقعیت علمی و اجتماعی بسیار بالایی هستم. از نظر زیبایی هم زیبا و هم همیشه
آراسته بوده و هستم. ولی خودم هم نمیدونم چرا اینطوری شد؟شاید در اثر بهانه گیری
های بی جا بود نمیدونم .
همین رو میدونم که خیلی تنهام.