درمانهای شناختی
درمانگری که از درمان شناختی استفاده می کند سعی دارد با آموزش دادن روشهای مؤثرتر به افراد برای تعبیر کردن تجربیات و فکر کردن درباره آنها به آنها کمک کند تا واکنشهای هیجانی، مانند اضطراب را کنترل کند. بسیاری از درمانگران شناختی برای این که به درمانجویان کمک کنند تا با عقاید منفی خود مبارزه کرده و مهارتهای تازه را بگیرند، از فنون رفتاری نیز استفاده می کنند. برای مثال، درمانگر شناختی هنگام کار کردن با فردی که به حملات وحشتزدگی و فوبی مکانهای باز مبتلاست، امکان دارد به او کمک کند تا توصیه مثبت به خود را مانند (آرام باش) را جایگزین گفتگوهای درونی خود شکن نظیر (من خیلی عصبی هستم) کند. ثابت شده است که ترکیب درمان های شناختی- در درمان اختلالهای اضطرابی بسیار مؤثر بوده است. [88]
درمان های روان پویشی:
فرض اساسی درمان های روان پویشی این است که مشکلات جاری افراد را نمی توان بدون شناختن عمیق مبنای ناهشیار آنها در روابط اولیه با والدین، با موفقیت بر طرف کرد. هدف این درمانها این است که تعارض ها به آگاهی انتقال داده شوند تا بتوان با آنها به شیوه منطقی تر و واقع بینانه تری برخورد کرد. درمان های روان پویشی، روان کاوی سنتی فروید و درمانهای جدیدتر را شامل می شوند که از روان کاوی به دست آمده اند.
یکی از روشهای اصلی که روان کاوان سنتی برای برطرف کردن تعارضهای ناهشیار از آن استفاده می کنند تداعی آزاد است که از طریق آن درمان جو ترغیب می شود افکار و احساسات خود را کاملاً آزاد بگذارند و هر چیزی که به ذهن می رسد را بدون تصحیح یا سانسور کردن بیان کند. اما انجام دادن این کار آسان نیست. ما یاد می گیریم که جلوی افکاری را که نامناسب، احمقانه، یا شرم آور به نظر می رسند بگیریم. در اثر تمرین، تداعی آزاد آسانتر می شود. روش دیگری که اغلب در درمان روان کاوی سنتی مورد استفاده قرار می گیرد تحلیل رویا، یا صحبت کردن درباره محتوای رویاها و بعد تداعی کردن به آن محتواست. فروید معتقد بود که رویاها «شاهراهی به سمت ناهشیار» هستند، که میل یا ترس ناهشیار را به شکل تغییر یافته نشان می دهند. درمان میان فردی نوع نسبتاً جدید درمان روان پویشی است. تعداد جلسات، کمتر و معمولاً هفته ای یک بار برنامه ریز می شوند. در این روش روی بازسازی کامل تجربیات کودکی کمتر تأکید می شود و بیشتر به مشکلاتی توجه می شود که از نحوه متعامل کردن فرد با دیگران در حال حاضر ناشی می شوند. [83]
از دیدگاه روان کاوی هدف درمان ضرورتاً این نیست که تمام اضطراب از بین برود بلکه تحمل اضطراب بیشتر شود، یعنی توانائی تجربه اضطراب و استفاده از آن به عنوان هشدار برای جستجوی تعارض پنهان به وجود آورنده آن است. اضطراب در چرخه زندگی در پاسخ به موقعیت های گوناگون پدید می آید و سعی برای دفع آن از طریق ابراز پسکیوفار ماکولوژیک به این معنی است که درمان بدون پرداختن به موقعیت زندگی یا وابسته های درونی آن که حالت اضطراب را به وجود آورده اند، صورت می گیرد. معمولاً یک مصاحبه روان پویشی سطح اساسی اضطراب را که بیمار با آن مدارا می کند، روشن می سازد. [84]
رفتار درمانگران خاطر نشان می سازند که گرچه دستیابی به بینش هدف ارزنده ای است، ولی تغییر رفتار را تضمین نمی کند. اغلب می دانیم که چرا در موقعیت خاصی به شیوه خاص خود رفتار می کنیم. ولی نمی توانیم رفتار خود را تغییر دهیم. درمان های رفتاری به جای تغییر دادن جنبه های کلی شخصیت افراد روی تغییر دادن رفتارهای ناسازگارانه آنها در موقعیت های خاص تمرکز می کنند. اولین گام در رفتار درمانی، تعریف کردن رفتارهای مشکل آفرین به طور روشن و تقسیم کردن آنها به یک رشته هدفها درمانی خاص است. [85]
حساسیت زدایی منظم: اولین درمان رفتاری عمده ای است که به طور گسترده در درمان فوبیها به کار می رود. [86]
حساسیت زدایی منظم راهبردی است برای تغییر دادن پاسخ های مضطربانه به محرکها و رفتارهای ناسازگارانه ای که با این اضطراب همراه هستند به وسیله جایگزین کردن پاسخی مغایر با اضطراب یعنی آرمیدگی. این راهبرد در درمان کردن اختلالهای اضطرابی بسیار مؤثر است. ابتدا تمرین های آرمیدگی به درمانجو آموزش داده می شوند. به او یاد داده می شود که از تنفس عمیق و منقبض و منبسط کردن تدریجی گروه های عضلانی برای شل کردن کل بدن استفاده کند. گام بعدی تهیه کردن سلسله مراتبی از موقعیت هایی است که موجب اضطراب می شوند. این موقعیت ها از موقعیت ها از موقعیتی که اضطراب کم ایجاد می کند تا موقعیتی که بیشترین اضطراب را به وجود می آورد مرتب می شوند.
بعداً از درمان جو درخواست می شود که خود را شل کند و هر موقعیت موجود در این سلسله مراتب را تجسم نماید با موقعیتی شروع کند که کمتر اضطراب آور است و سرانجام به سمت موقعیت هایی که بیشتر اضطراب آور هستند پیشروی کند. گاهی تجسم کردن موقعیت های اضطراب آور کفایت نمی کند، درمان جو باید عملاً این موقعیت ها را تجربه کند و یاد بگیرد. در آنها آرمیده باشند تا بر اضطراب غلبه کند. این به درمان مواجه سازی واقعی معروف است. معمولاً درمان جویی که درصد درمان بر می آید می خواهد یاد بگیرد که چگونه با دیگران به طور مؤثرتری تعامل کند. شاید آنها هنگامی که با فرد جدیدی آشنا شدیداً مضطرب شوند، یا به این علت احساس می کنند از لحاظ اجتماعی منزوی با طرد شده هستند، افسرده باشند. تمرین رفتاری که بیشتر به نقش گزاری معروف است، نوعی روش رفتاری برای کمک کردن به درمانجویان است تا رفتارهای مؤثرتر، مخصوصاً رفتارهای اجتماعی را یاد بگیرند. تقویت گزینشی روش رفتاری دیگری است که می تواند به درمان جویان کمک کند تا رفتارهای ناسازگارانه را با تعیین کردن تقویت هایی برای رفتارهای مثبت و حذف کردن تقویت ها برای رفتارهای منفی تغییر دهند. [87]
اختلال شخصیت چیست؟
اختلال شخصیت عبارت است از: «یک الگوی با دوام و پایدار از رفتار و تجربه درونی که به طور قابل ملاحظه‌ای با انتظاراتی که از شرایط فرهنگی فرد وجود دارد متفاوت باشد، فراگیر و غیرقابل انعطاف باشد، شروعش به دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ برگردد، در طول زمان پایدار باشد و به ناراحتی یا آسیب‌دیدگی روحی منجر گردد.»به دلیل آن که این اختلالات، مزمن و فراگیر هستند. می‌توانند به اختلال جدّی در کار کرد و زندگی روزمره بیانجامند.
توصیه هایی به خانمها برای زیباتر شدن زندگی زناشویی
دنیای زنان بعضی اوقات تفاوت های بزرگی با دنیای مردان دارد و ممکن است بعضی مردها این موضوع را درک نکنند، در اکثر اوقات زنان در هنگام ازدواج مخصوصا در سنین پایین تر تصور می کنند که ساعات عاشقانه در کنار همسرشان خواهند داشت و این آرزوها را در مرد مورد علاقه خود جستجو می کنند. اما گاهی اوقات شاهزاده سوار بر اسب سفید رویای دختران تبدیل به دیو قصه ها می گردد.
خانم محترم ما می دانیم که همسر شما همان شاهزاده رویاهایتان نیست ولی اطمینان هم داریم که او دیو قصه ها هم نیست .
شما می توانید بجای عیب گرفتن از شوهرتان یک بار هم که شده به بررسی اخلاق و رفتار خود بپردازید ما اطمینان داریم شما می توانید با اخلاق خوب خود او را به همان شاهزاده مورد نظر تبدیل کنید :
نکات زیر کمک خواهد کرد که به ازدواجتان انرژی دوباره دهید و از نو هر آنچه را که دوست دارید بسازید.
مطالب منتشر شده توسط مرکز مشاوره باران در سال 1393 در ادامه مطلب
