بازی درمانی

 بازی درمانی

در برخی مراحل رشد و موقعیت های زندگی بروز واکنش های هیجانی منفی مانند ترس، اضطراب، غمگینی، نافرمانی و مشکلات خواب یا  تغذیه منجر به نگرانی والدین و ایجاد سوالاتی درباره موقتی بودن و بهنجار بودن این گونه رفتارها و یا وجود مشکل در رابطه با سلامت روان‌شناختی فرزندشان می‌گردد.

هر کودکی به رغم ویژگی‌های مشترکی که با سایر کودکان دارد فردی منحصر به فرد است و در موقعیت‌های مختلف ممکن است متفاوت از سایر کودکان به حوادث محیط اطراف خود واکنش نشان دهد. در مواقعی این واکنش‌ها با ترس، اضطراب، مشکلات رفتاری، مشکلات خواب و… همراه می‌گردد. بازی درمانی با ورود به دنیای درونی و منحصر به فرد هر کودک به شناسایی و تخلیه هیجان‌های منفی کودک کمک می‌کند. به عبارت دیگر، همان‌گونه که ارائه مشاوره به بزرگ‌سالان در شناسایی و مقابله با مشکلات روزمره یاری می‌رساند، بازی درمانی نیز از طریق برقراری ارتباط با کودک در محیطی با نشاط و به دور از تهدید و قضاوت، به کودکان در تخلیه و مقابله با مشکلات هیجانی و رفتاری‌شان کمک می‌کند.

بازی درمانی و ارتباط آن درتشخیص و درمان اختلالا ت و مشکلات رفتاری کودک

حضرت داوود تلاش نمود بیماری مالیخولیایی سلطان شائول را از طریق نواختن چنگ درمان کند.(هارمز1975). امیل کراپلین در سال 1912و یوجین بلولر در سال 1918 پیشنهاد کردند که نقاشی بیماران روانی باید در تشخیص بیماری آنها مورد توجه قرار گیرد . در سال 1935 نولن.دی.سی.لویس، نقاشی آزاد را در مورد روان نژندهای بزرگسال به کار برد. منظور از نقاشی آزاد، اجراهایی است که به صورت دلخواه و از روی اراده و بدون هیچ اجباری سر خود بوسیله فرد انجام میشود و هیچ گونه اجباری در ترسیم وزمان اجرای آن وجود ندارد.

هنر درمانی به هر صورت از تئوریهای فروید،یونگ و سایرین نشـأت یافته و به خصوص تحت تأثیر تکنیک روان تحلیل گری است. در اواخر قرن نوزدهم فعالیت ژان پیاژه، ماریا مونته سوری و جان دیوئی تأثیرات جالبی را در روانشناسی رشد به جا گذاشت که منجر به شناخت و مطالعه در نقاشی کودکان و ارتباط آموزش دهندگان هنر همچون  ویکتورلانفلد، فلورنس کان و دیگران با این جریان شد. استفاده از بازی در درمان نیز اولین بار توسط پیشگامان روانشناسی کودک مطرح شد.

بازی درمانی، شیوه ای موثر برای درمان اختلالات دوران کودکی

بازی علاوه بر این که یکی از مولفه های تاثیرگذار در رشد و تکامل روانی - اجتماعی کودک است و کودک از این طریق یاد می گیرد که با محیط اطراف خود تعامل برقرار کند، شیوه ای موثر برای درمان...

بازی علاوه بر این که یکی از مولفه های تاثیرگذار در رشد و تکامل روانی - اجتماعی کودک است و کودک از این طریق یاد می گیرد که با محیط اطراف خود تعامل برقرار کند، شیوه ای موثر برای درمان برخی از اختلالات روانی کودک است. دکتر پیمان هاشمیان، فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با بیان این مقدمه به خراسان می گوید: بازی ها چند دسته است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان بازی های «سازنده» مثل پازل یا لگو و بازی های «حرکتی» مثل دویدن و لی لی کردن هر یک در رشد بخشی از شخصیت کودک نقش دارد. در بازی های «وانمودی» کودک خود را جای فرد دیگری قرار می دهد و در خیالات خود بازی می کند. این نوع بازی ها در رشد تخیل کودک به ویژه در ۵ سال اول زندگی نقش مهمی دارد.

استفاده از خمیر بازی در درمان کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی

یکی از شایع‌ترین اختلالات مزمن دوران کودکی «اختلال  نقص توجه / بیش فعالی»  است به طوری که در حدود ۳ تا ۷ درصد کودکان سنین مدرسه دیده می‌شود. نسبت این اختلال در پسران ۳ تا ۵ برابر بیشتر از دختران می‌باشد.برطبق راهنمای تشخیص بیماری‌های روانی DSM) -IV ) چنین تعریف می‌شود:ADHD وضعیت، عصبی –رشدی است کهبراساس وجود الگوی پایدار نقص توجهی(Attention deficit) و یا تکانشگری (Impulsivity) و بیش فعالی(Hyperactivity) به عنوان ویژگی‌هایی بسیار تکرارپذیر و شدیدتر از میزان قابل مشاهده در همتاهای رشدی فرد مشخص گردیده و علائم آن با سطح رشدی و تکاملی فرد تناسب و همخوانی ندارد. این اختلال موجب بروز اختلال و آسیب در عملکردهایی نظیر موفقیت تحصیلی، رفتاردر مدرسه وجامعه، تعامل با والدین و خواهر و برادر و ارتباط با همسالان می‌شود (۱).در اختلال نقص توجه همراه با بیشفعالی منظور از"توجه" تمرکز و حفظ آن تمرکز روی یک قسمت محدود از اطلاعات موجود است (۲). مهم‌ترین مشکل توجه در کودکان مبتلا به ADHD نقص در"توجه پایدار" است (۳). در امر یادگیری توجه پایدار، فرد را قادر می‌سازد تا توجه مستقیم و بی وقفه به یک با چند منبع از اطلاعات در طی یک دوره زمانی نسبتاً طولانی داشته باشد (۴).در ADHD"رفتار تکانشی یا تکانشگری" اغلب به عنوان فقدان مهار پاسخ در نظر گرفته می‌شود. رفتار تکانشی در اختلال کم توجهی - بیش فعالی را می‌توان به عنوان پاسخ عملکردی با هدف اجتناب و دوری از تأخیر و یا به نوعی تنفر از تأخیر در نظرگرفت (۵). از طرفی در کودکان و نوجوانان مبتلا به بیش فعالی  همراه با نقص توجه،سطوح بالای اضطراب، مشکلات رفتاری، عاطفی و عملکرد اجتماعی مشهود است.(۶)

• Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)

بازی‌ درمانی، چیست؟

بازی‌ درمانی، چیست؟

 بازی از ضروریات زندگی کودکان است. کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می کنند و به همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می کنند، آنان نیز همین کار را به وسیله بازی انجام می دهند.

بازی از ضروریات زندگی کودکان است. کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می کنند و به همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می کنند، آنان نیز همین کار را به وسیله بازی انجام می دهند.

کودک در طول بازی توانایی حل مشکلات خود را پیدا می کند و به وسیله آن می تواند اعتماد به نفس و روحیه استقلا ل طلبی را در خود پرورش دهد. آنان احساساتی چون ترس، اندوه، شادی و عصبانیت خود را از طریق بازی بیان و به این ترتیب احساس امنیت و ارزشمند بودن می کنند.

هرآنچه درمورد بازی درمانی باید بدانید

بازی کردن تاثیر مستقیمی بر روی رشد فکری کودک دارد. همچنین می تواند بر روی یادگیری کودک نیز اثر گذار باشد. این موضوع امروزه تا حدی مورد توجه متخصصان قرار گرفته که علمی به نام علم بازی درمانی به وجود آمده است.

انواع بازیها

بازی های اکتشافی: این بازی ها سبب چالاکی و افزایش مهارتهای حسی و حرکتی و تقویت سیستم عصبی کودک می شود. از جمله این بازی ها می توان به تخته تعادل هماهنگی مغز در استخر توپ، نقاشی با انگشت و کولاژ اشاره کرد.

بازی های عاطفی اجتماعی: کودکان از طریق این نوع بازی ها احساسات، ناکامی ها و اضطراب های خود را بیان می کنند. بیان احساسات به روش صحیح و موثر باعث افزایش قدرت سازگاری می شود. به کمک این بازی ها کودک مهارتهایی مانند عزت نفس، اعتماد به نفس، خودآگاهی، استقلال، ارتباط موثر با دیگران، همکاری و مسئولیت پذیری را می آموزد. بازیهای خیالی، سینی شن، ایفای نقش، داستان سازی از جمله بازی های عاطفی اجتماعی هستند.

بازی های ذهنی (هوشی): رشد و تکامل ذهن کودک بیش از سایر جنبه ها مورد توجه همگان است؛ زیرا یادگیری یک فرایند ذهنی است. کودک به کمک بازی های ذهنی از طریق دست کاری اشیا و تماس با محسوسات حقایق را کشف کرده و از این راه تجربه می آموزد. بازی با مکعب ها، کارتهای حافظه، دومینوها، سازه ها، ساختنی ها، مک های مغناطیسی، دیوارک ها و بازی های کلامی از جمله این بازی ها هستند.

 

 

بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی روشی است که به یاری کودکان می شتابد تا بتوانند مسائل خود را بدست خویش حل کنند. بازی درمانی به کودک اجازه می دهد جهان را در مقیاس کوچک تر با دستان خود بسازد و تحت نفوذ درآورد.