«غُر زدن» و «تذکر دادن مداوم» در روابط بین فردی نشان‌دهنده نارضایتی است

غر زدن و شکایت مداوم در روابط بین فردی نشان دهنده نارضایتی بوده و پژوهش‌ها نشان می‌دهد در افراد ایرادگیر به طور معمول رگه هایی از افسردگی اضطرابی وجود دارد که نیازمند مداخلات روان درمانی است.



امیر محمد شهسوارانی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری فارس، یکی از مسائل رایج در روابط بین فردی را گله و شکایت‌های افراد از یکدیگر عنوان کرد که گهگاه یا مداوم رخ می‌دهد.

وی اظهار داشت： بسیاری از افراد از این موضوع تحت عنوان «تذکر دادن به فردی که آن تذکر را لازم دارد» نام می‌برند. در حالی که طرف مقابل که شنونده و هدف این تذکرات است این موارد را به عنوان «غر زدن» و «گله و شکایت مداوم» عنوان می‌کند.

این روانشناس ادامه داد：در بسیاری موارد مشاهده می‌شود که افراد به میزان زیاد چنین رویه ای را در زندگی خود به کار می‌برند. شکایت‌های عمده آنان که به صورت غرزدن‌های مداوم در زندگی مشاهده می‌شود شامل شکایت‌های جسمانی (سردرد، کمردرد، دست درد، پادرد، و دردهای احشایی بدون علت مشخص)، کاستی‌های زندگی، ناپختگی رفتار طرف مقابل، مشکلات زندگی، وضعیت مالی، درک نشدن احساسات درونی آنها توسط طرف دیگر است.

این متخصص حوزه بهداشت روان گفت： از منظر روان درمانی، به طور معمول افرادی که در روابط صمیمی در حال "ایرادگرفتن " و "تذکر دادن" هستند، در وضعیت نارضایتی بوده که لازم است به متخصصان سلامت روان مراجعه کنند تا علل اصلی و ریشه ای و همچنین راهکارهای مختص مورد به آنها ارائه شود.

وی ادامه داد：بر اساس اصول روان درمانی، لازم است ابتدا علت های نارضایتی و نیز انواع نارضایتی به طور کامل مشخص و دسته بندی شوند. گام دوم شامل بررسی اهمیت و شدت حوزه های نارضایتی برای فرد و تشکیل سلسه مراتب نارضایتی است.

شهسوارانی تصریح کرد：بررسی نارضایتی‌ها باید منصفانه صورت گیرد. اینکه طرف مقابل ایراداتی دارد، امری طبیعی است، زیرا کمال مطلق خداوند است و انسان ها بالذات احتمال خطا در عمل دارند. اما واقعیت این است که فقط طرف مقابل علت اصلی و اساسی خرده گیری‌ها و مسائل نیست، در بسیاری از موارد، فرد ایرادگیر خودش هم مسایل و مشکلات رفتاری و کنشی متعددی دارد. بنابراین، گام بعدی مشخص کردن این است که فرد ایرادگیر و ناراضی در رابطه با اطرافیانش چگونه کنش ورزی دارد.

این روانشناس اظهار داشت： بر اساس تجارب بالینی و نیز پژوهش‌های صورت گرفته، در چنین مواقعی بهتر است تمرکز روی فرد ایرادگیر باشد تا وی بتواند در وهله نسخت کنش‌های نادرست و نیز واکنش‌های ایرادگیری خود را مدیریت و کنترل کند. در وهله بعد، به تدریج با واردساختن طرف مقابل در فرآیند روان درمانی، می‌توان به اصلاح الگوهای نادرست کنش‌وری در روابط آنها پرداخت.

این متخصص حوزه بهداشت روان با بیان اینکه اغلب افراد ایرادگیر از نظر شخصیتی کمال‌گرا هستند و در مورد خود تصوراتی رویایی و به دور از واقعیت دارند، تصریح کرد： این افراد معمولاً خود را در جایگاهی تخیلی و بسیار دور از وضعیت فعلی و دقیقاً بالای ابرها می بینند. همچنین، پژوهش‌ها نشان می‌دهند که در افرادی که ایرادگیر و تذکردهنده هستن به طور معمول (نه همیشه) رگه‌هایی از اختلالات اضطرابی و خلقی، به ویژه افسردگی اضطرابی وجود دارد که نیازمند مداخلات روان درمانی است.

شهسوارانی افزود： تذکر دادن، به ویژه در روابط صمیمی، وقتی به رویه عادی و مداوم زندگی بدل شود، خود عامل اصلی سردی روابط و نیز عامل بسیار مهم در ایجاد اختلاف و سردی روابط است.

وی خاطرنشان کرد：آموزش مهارت‌های زندگی با تاکید بر مهارت‌های مدیریت خشم، مدیریت استرس و نیز مهارت‌های درست روابط اجتماعی و بین فردی در کنار مراجعه به متخصصان سلامت روان برای مدیریت و کاهش شکایت‌های مداوم و غرزدن‌های افراد در راستای حفظ روابط و کاهش آمار مشکلات بین فردی لازم به نظر می‌رسد.

انتهای پیام/