اختلاف نظر زوجین برای داشتن فرزند

بچه دار شدن یک اتفاق مهم در زندگی هر زن و شوهری است که در شرایط ایده آل باید برای آن برنامه ریزی داشته باشید.
زندگی زناشویی به خصوص در سال های اول فضای آماده ای برای دعوا کردن است. از دعوا بر سر کنترل تلوزیون بگیرید، تا دعوا بر سر این­که شب عید، روز پدر یا روز مادر، اول باید خانه پدر و مادر چه کسی بروید. حالا موقعیتی را در نظر بگیرید که بخواهید در مورد مسئله مهمی مانند بچه ­دارشدن تصمیم بگیرید. اختلاف نظر در مورد زمان بچه­ دارشدن یک امر عادی است که در صورت نپرداختن صحیح به آن، ممکن است به تعارضی مهم و آزار دهنده در زندگی زناشویی تبدیل شود.

عدم هماهنگی همسران برای زمان بچه­ دارشدن مساله مهمی است که باید به طور اصولی به آن پرداخته شود. برای حل این تعارض، باید در ابتدا به شناخت معیار ها و زمینه هایی پرداخت که موجب می شود یک نفر آمادگی و تمایل به بچه ­دارشدن را در درون خود احساس کند. با شناخت این معیار ها درک درستی از درونیات خود و همسرتان پیدا کرده و امکان هماهنگی با همسرتان را فراهم می کنید. زمینه های آمادگی و تمایل به بچه دار شدن را می توان به دو دسته عمده تقسیم کرد:زمینه های یک­نفره و زمینه های دونفره. در ادامه این زمینه ­ها را بیشتر با هم بررسی می­ کنیم.

زمینه های یک ­نفره:

1. آمادگی تحصیلی:

اگر همسر شما در حال آماده شدن برای گذراندن کنکور دکتری است و یا این­که در حال حاضر دانشجو است و در حال آماده کردن رساله است، باید با احتیاط بیشتری در مورد بچه دارشدن با او صحبت کنید. گاهی اوقات استرس و فشار مقاطعی از تحصیل به قدری زیاد است که توان اقدام برای بچه ­دارشدن را از فرد می گیرد.

2. آمادگی اقتصادی:

هر قدر هم مقتصد باشید، هزینه هایی به همراه دارد که اجتناب ­ناپذیر است و خواه نا خواه هزینه های جدید قابل توجهی را به سبد خانواده اضافه می کند. در صورتی که همسر شما سرباز است و شما هم دانشجو هستید و با کمک خرجی های پدر و مادرتان زندگی می کنید هم، شاید زمان مناسبی برای بچه ­دارشدن نباشد. بنابراین شرایط اقتصادی خانواده، ممکن است یکی از دلایلی باشد که هر یک از زوجین را از اقدام به بچه­ دار شدن منصرف کند.

3.آمادگی جسمانی:

این مورد بیشتر در مورد مادران آینده صدق می کنند. آن ها باید از لحاظ جسمانی در شرایط مناسبی برای باردار شدن باشند. حل مشکلات و بیماری هایی مانند کم­ کاری تیرویید، کمردرد، وزن زیاد مادر و به طور کلی آمادگی جسمانی او که نقش مهمی در سلامت مادر و جنین ایفا می کند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین ممکن است زنان برای رسیدن به این آمادگی جسمانی به زمان نیاز داشته باشند.

4. آمادگی روان شناختی:

در رویا هایتان ممکن است از پدر و مادرشدن تصویرهای زیبایی ساخته باشید، اما در واقعیت این نقش جدید با مسئولیت سنگینی همراه است که نیاز به آمادگی روانی ویژه ای دارد. از زمانی که نطفه کودک شما شکل می گیرد، معماری زندگیتان تغییر می کند. باید به خاطر داشته باشید بچه­ دارشدن علاوه بر خرید هیجان­ انگیز لباس های بچه­ گانه، بازی کردن با بچه و احساس زیبای پدر و مادرشدن، دشواری ها و مسئولیت های مهمی به همراه دارد که باید برای تحمل آن ها از آمادگی روانی برخوردار باشید.

زمینه های دو نفره:

افراد علاوه بر دلایل شخصی، ممکن است بر اساس برداشتی که از رابطه خود با همسرشان دارند، احساس کنند که آمادگی بچه­ دارشدن را دارند یا نه. در ادامه به توضیح بیشتر این زمینه های اشتراکی می پردازیم.

1. آیا زندگیم با ثبات است؟

سازگاری با نقش جدید همسری، شناخت عمیق از یکدیگر، پذیرفتن مشکلات و نقاط ضعف همسر، یادگیری نحوه صحیح برقراری ارتباط با همسر، همه و همه نیاز به گذر زمان دارد. گاهی اوقات برخی افراد بر این باورند که بلافاصله بعد از ازدواج، موظفند که برای بچه­دارشدن اقدام کنند. باور های سنتی مبنی بر تاثیرات مثبت تولد فرزند بر مشکلات زندگی زناشویی هم به این امر دامن می زند. درست است که تولد فرزند، رنگ و بوی تازه ای به زندگی افراد می دهد اما هرگز نمی تواند به عنوان حلال مشکلات و تعارضات زناشویی در نظر گرفته شود. افراد غالبا زمانی از اعماق وجود تمایل به بچه­ دارشدن را در درون خود احساس می کنند که در زندگی زناشویی خود به ثبات رسیده باشند.

این واقعیت در بین زوج های جوان وجود دارد که بعد از ازدواج هم بار ها به درست بودن تصمیمشان شک می کنند. اما تصمیم به بچه ­دارشدن غالبا مهر تاییدی است بر انتخابی که انجام داده اند و این مهر تایید زمانی از طرف هر کدام از زوجین زده می شود که در برهه ای از زمان، قلبا به این نتیجه برسند که ازدواجشان کار درستی بوده و مستحکم­ تر کردن آن کار درست­ تری خواهد بود. در صورتی که افراد به این سطح از آرامش و اطمینان نسبت به ثبات زندگی خود نرسیده باشند، ممکن است از اقدام برای بچه ­دارشدن فرار کنند.

2. آیا حمایتم می کند؟

ادراک فرد از میزان حمایتی که همسرش در انجام این تکلیف مهم از او به عمل می ­آورد، نقش تعیین کننده ای در تمایل افراد به بچه­دارشدن بازی می کند. اگر افراد خود را در برابر این وظیفه سنگین، تنها احساس کنند، ممکن است آن را به تعویق بیاندازند یا نسبت به انجام آن نگران و مضطرب شوند. احساس امنیت ناشی از حمایت ادراک شده از طرف همسر، افراد را برای بچه ­دارشدن آماده تر خواهد کرد.

3.نکند خوشی ها از دست برود؟

عدم آمادگی برای بچه­ دارشدن همیشه به خاطر شرایط منفی نیست. گاهی هم افراد رابطه دونفره دلنشینی دارند که می ترسند با ورود بچه به زندگیشان این رابطه به هم بخورد. افرادی که نگرانند بعد از تولد فرزند، همسرشان نسبت به آن ها بی توجه یا کم علاقه شود هم ممکن است در مقابل بچه دار شدن مقاومت کنند.
حال که علل آماده بودن یا نبودن افراد برای بچه دار شدن را بررسی کردیم، این سوال پیش می آید که در صورتی که زمان آمادگی زن و شوهر با هم منطبق نبود چه باید کرد؟ برای حل این مساله راهکارهای زیر را امتحان کنید:

1. با هم حرف بزنید

شاید حرف زدن صادقانه، شفاف و صمیمانه، شاه­ کلید همه مشکلات زناشویی باشد. در مورد آرزو ها تمایلات، ترس ها و نگرانی های خود، با همسرتان صحبت کنید. با توجه به معیارهایی که در بالا ذکر شد، سعی کنید میزان آمادگی خود و همسرتان را برای بچه­ دارشدن بسنجید و سعی کنید بدون قضاوت عجولانه، علاوه بر اعلام نظر خود، نظر همسرتان را هم با دقت بشنوید.

2. نگرانی های واقعی را از نگرانی های موهوم جدا کنید

گاهی اوقات، افراد در مورد بچه ­دارشدن دچار کمال­گرایی می شوند و نگرانی های عجیب و غریبی به سراغشان می آید. مثلا فکر می کنند زمانی باید بچه ­دار شوند که هیچ مشکل و تعارضی بین آن ها و همسرشان نباشد یا این­که باید وضعیت اقتصادی بی عیبی و نقصی داشته باشند. گاهی اوقات افراد خیال می کنند که باید بهترین و بی عیب و نقص ترین پدر و مادر دنیا باشند. اما حقیقت این است که هیچ­کس نمی تواند منتظر زمانی باشد که بتواند فرزندش را لای پر قو بزرگ کند. بچه ها را نمی توان در یک محیط استریل و عاری از مشکل و سختی به دنیا آورد و بزرگ کرد. بچه شما قرار است در همین دنیای انسانی پر از مشکل به دنیا بیاید و زندگی کند. بنابراین اگر مشکل شاخص و عمده ای ندارید و با توجه به معیارهای شخصی و اشتراکی در سطح نسبتا معقولی از آمادگی هستید، کمال­گرایی را کنار بگذارید و آغوشتان را برای این تجربه شیرین باز کنید.

3. از نگرانی های یکدیگر کم کنید

میزان اطمینان خاطری که شما می توانید به همسرتان بدهید، معجزه می کند. فقط مواظب باشید که این اطمینان­ دهی در حد حرف و شعار باقی نماند. در عمل به همسرتان نشان دهید که در این چالش جدید در کنار او هستید. تلاش کنید تا با تقویت آمادگی های اشتراکی به همسرتان کمک کنید تا بر عدم آمادگی شخصی خود پیروز شوید. فشارهای ناشی از ساعت اجتماعی برای بچه­ دارشدن را رها کنید و به همسرتان کمک کنید تا آمادگی های شخصی خود را بیشتر کند. اگر شما زود تر از همسرتان نیاز به بچه­ دارشدن را احساس می کنید، نشان از عدم توانمندی و ضعف مسئولیت­پذیری او نیست. شاید او توانسته این احساس امنیت را در شما ایجاد کند و حالا نوبت شماست که دست به کار شوید و با توجه به شناختی که از همسر خود دارید، از نگرانی های او بکاهید و به اصطلاح دل او را قرص کنید.

4. از دوستانتان در مورد تلخی ها و شیرینی های بچه دار شدن بپرسید

ممکن است نتوانید توصیه های پدر و مادر و نسل قبلی را برای عمل در زندگی خود بپذیرید. در این شرایط دوستانی که شرایط زندگیشان به شما شبیه تر است، می توانند راهنماهای خوبی باشند. در خانواده آن ها هم مانند شما زنان شاغل یا در حال تحصیل هستند؛ آن ها هم مانند شما مشکلات اقتصادی خاص جوانان را دارند و آن ها هم مانند شما برای آینده خود و فرزندشان آرزوهای بزرگ در سر دارند. از آن ها بپرسید که برای بچه دار شدن چه تغییراتی در زندگی خود به وجود آوردند و چه مشکلاتی را تجربه کردند؟ از آن ها بخواهید از لذت ها و شیرینی های پدر و مادر شدن برای شما بگویند. خدا را چه دیدید شاید شما و همسرتان هم خواستید تجربه اش کنید.

جهت رزرو مشاوره تلفنی و حضوری با این شماره تماس بگیرید 09374071940