با کودکی که وابسته به والدین است چگونه رفتار کنیم

گاهی کود کان آنقدر به ماد ر وابسته می شوند که هرگز حاضر نیستند آغوش او را ترک کنند .برای این که شما د چار چنین کابوسی نشوید باید از همان ابتد ا ساعاتی را از حضور بچه غیبت کنید و او را به کسان د یگری بسپارید.وابستگی مقوله آشنایی است که همه افراد آن را تجربه می کنند، هریک از ما در طول زندگی به فرد یا حتی اشیاء پیرامون خود وابستگی پیدا کرده ایم؛ از همان آغاز تولد نوزاد معنی وابستگی را به مادر نشان می دهد چرا که حیات او محتاج مادر است.

شاید به نظر برسد این مقوله طبیعی ارتباطی با یک نوع اختلال روان شناختی ندارد لیکن باید گفت وابستگی در مواردی یک اختلال محسوب می شود وآن زمانی است که فرد به شکل افراطی به شخص یا چیزی وابسته باشد؛وابستگی شدید عواقب نامطلوبی به همراه دارد ونه تنها حیات روانی افراد بلکه زندگی اجتماعی وزناشوئی آن ها را به مخاطره انداخته ونسلی را قربانی این اختلال عاطفی می کند.

اگر دلبستگی در کودک به شکل صحیح هدایت نشود منجر به وابستگی می شود. دلبستگی فرایند مثبتی است که حالت دوسویه دارد؛ کودک تمایل دارد ارتباط صمیمی را با اطرافیان برای کسب احساس امنیت برقرار کند و ریشه وابستگی از همین جا شکل می گیرد به این صورت که اگر این مقوله به درستی صورت پذیرد کودک وابسته نخواهد شد لیکن اگر به صورت ناصحیح پرورش یابد قطعا کودک با وابستگی مواجه می شود.نظریه های بسیاری در این زمینه وجود دارد که این پدیده را با کودکی مرتبط می سازد.اگر کودک در سالهای اول عمر دلبستگی توام با امنیت را تجربه نکند در بزرگسالی قادر به ایجاد یک رابطه سالم عاطفی نخواهد شد.

اکثر کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر (مراقبت کننده اصلی) احساس ناراحتی و اضطراب می کنند. این ناراحتی و اضطراب در بین سنین 8 ماهگی تا 3 سالگی طبیعی است و اضطراب جدایی نامیده می شود که البته گذر از این مرحله با توجه به خلق و خوی کودک و مهارت های فرزند پروری والدین متفاوت می باشد. در این سنین بهتر است مراقبت کننده کودک، خود مادر باشد و فرزند خود را بیش از حد تنها نگذارد، اما از آنجایی که در خیلی از موارد این امر امکان پذیر نمی باشد، لذا بهتر است زمانی را که در کنار کودک خود هستید، وقتتان را به اندازه کافی به او اختصاص داده، با او بازی کرد و نیازهای او را بر آورده نمایید.

کودکان از لحاظ رفتاری به 4 دسته تقسیم می شوند:این تقسیم بندی از 8 تا 18 ماهگی لحاظ می شود؛از 8 تا 12 ماهگی کودک در شرایط اضطراب قرینگی قرار دارد و از 12 تا 18 ماهگی اضطراب جدایی در او شکل می گیرد.اولین دسته کودکان در طبقه بندی ما کودکانی هستند که دلبستگی به والدین خصوصا مادر دارند واین دلبستگی توام با احساس امنیت است که این شکل درست تربیت است زمانی که مادر این کودک را برای مدتی ترک کند،چه آشفته شود وچه نشود در بازگشت مادر تعامل خوبی با مادر برقرار می کند.دسته دوم کودکانی هستند که دلبستگی بدون احساس امنیت دارند که با الگوی دوری گزینان هستند.یعنی در پیوند دوباره با مادر به طور آشکار از پذیرش مادر پرهیز می کنند.دسته سوم کودکانی هستند که ضمن عدم احساس امنیت در پذیرش مجدد مادر دودل هستند واین کودکان نیازمند تماس جسمی با مادر هستند ولی درعین حال در مقابل مادر مقاومت نشان می دهند.دست چهارم کودکان نابسامان هستند این کودکان رفتارهای متقانض از خود نشان می دهند و معمولا افسردگی از علائم بارز این کودکان است ؛اگرچه به مادر نزدیک می شوند ولی بلافاصله از او روی می گردانند.در مجموع باید گفت افرادی که در کودکی دلبستگی ایمنی را تجربه نکرده باشند در بزرگسالی مبتلا به اختلال وابستگی می شوند.

وابستگی یک اعتیاد روانی عاطفی است :زمانی که کودک در رفع نیازهای عاطفی احساس ایمنی نکند دچار درماندگی می شود و به نوعی حالت وابستگی ایجاد شده که در نهایت به افسردگی و اضطراب منجر می شود.در مجموع می توان گفت شخصیت های وابسته در کودکی به نوعی طرد شدگی را تجربه کرده اند و در درمان ابتدا نیاز به رفع مشکلات ناشی از کودکی آنها وجود دارد.این افراد شکننده هستند و بیشترین زمانی که ریشه بروز این اختلال را شکل می دهد در سنین یک تا سه سالگی کودک است. کودکان هر یک با خصوصیات و سرشت خاصی متولد می شوند که والدین باید این سرشت را بشناسند تا در تربیت از تکنیکهای متعادلی با توجه به سرشت کودک استفاده کنند. هر کودک با خواهر و برادر خود متفاوت است و والدین باید درک کنند و عمده کار درمانی ابتدا باید بر روی والدین صورت بگیرد تا اهمال والدین در تربیت کودک بررسی ورفع مشکل شود.

اگر مادر خود دچار وابستگی باشد طبیعی است که خودبه خود این مسأله شکل می گیرد. رفتار والدین بسیار اثرگذار است ومتأسفانه اغلب والدین به جای پاسخ به پیام کودک خلق خود را وارد می کنند.والدین باید سرشت شخصیتی کودک را بشناسند و صفات شخصیتی که به خلق کودک مرتبط هست را مد نظر داشته باشند . متأسفانه اغلب والدین خود مسأله دارند و مشخص است که کودک مشکل دار می شود.این والدین نادانسته با محبت افراط گونه کودک را وابسته می کنند و در واقع ابتدا باید والدین یک کودک درمان و سپس کودک درمان شود. زمانی که والدین وابسته هستند برای از دست ندادن حمایت کودک او را تزریق عاطفی می کنند تا کودک از کنار والدین جدا نشود.درواقع ورود مسائل عاطفی کاذب که توسط والدین ایجاد می شود بعدها در زندگی زناشویی فرد اثر نامطلوب می گذارد.

کودکی که از استقلال می ترسد وبه نوعی فرار از مسئولیت دارد واغلب کارهای او توسط والدین انجام شده ودر محیط امنی تربیت نشده است اغلب فاقد اعتماد به نفس است و زمانی که احساس تنهایی می کند،مسلم است در معرض انواع اختلال قرار می گیرد.بسیاری از مشکلات زناشوئی عاملی در ایجاد ترس و عدم امنیت کودک است که در بزرگسالی باعث وابستگی شدید کودک می شود.این حالات اگر ادامه پیدا کند فرد دچار اختلال شخصیت وابسته می شود. افرادی که دچار این اختلال هستند به نوعی در انجام فعالیت های روزانه خود محتاج دیگران هستند،از دیگران متوقع بوده ومسئولیت های مهم زندگی را به دیگران محول می کنند.

ویژگی های شخصیت وابسته:این افراد علاقه مفرطی به مراقبت شدن توسط دیگران دارند،رفتارهای مطیعانه نشان می دهند که نشان از وابستگی آن ها است.بدون راهنمایی دیگران قادر به اخذ تصمیم در زندگی نیستند ودیگران باید در تصمیم گیری های مهم زندگی آنها دخیل باشند ودر مقابل مخالفت با دیگران به دلیل ترس از قطع حمایت دچار مشکل می شوند،به تنهایی قادر به فعالیت نیستند و در طلب محبت افراط می کنند تا ثابت کنند افراد را دوست دارند و در واقع دست به کارهای عجیب وغریب می زنند تا محبت دیگران را جلب کنند.

روان درمانی کمک بزرگی به این افراد می کند وبه دلیل اینکه این درمانها حالت پرسشگرانه دارد فرد وابسته به راحتی شخصیت خود را نشان می دهد و با کمک درمانگر به راحتی میتوانند اعتماد از دست رفته را بدست آورند و اگر اختلال شدید باشد بدل به اضطراب و افسردگی می شود که نیازمند درمانهای دارویی در کنار روان درمانی وجود دارد.راهکارهایی نظیر چگونگی یافتن حس استقلال وطریقه نه گفتن واینکه فرد وابسته چگونه به خواسته های دیگران نه بگویند در درمان این افراد موثر است.درک لذت حالت استقلال در این افراد اگرچه کار مشکلی است لیکن شدنی است زیرا وابستگی در کودکی شکل گرفته ودرمان آن کاری زمان بر است.هیپنوتراپی وشرکت در سمینارهای مرتبط با کودک درون در درمان این افراد بسیار موثر است.

کودکان وابسته غالبا برای اینکه توجه والدین را به خود جلب کنند، زیاد سوال می کنند، برای کارهای خود هر چند هم که کوچک باشد به آنها مراجعه می کنند و بسیار وابسته هستند. اما لازم است که مادران برای تقویت استقلال کودک خود کوشا باشند. البته این بدان منظور نیست که توجه و محبت خود را از کودک دریغ نمایند و از کودک خود توقع داشته باشند که تمامی مسائل مربوط به خود را مستقل از کمک والدین انجام دهد. برای این منظور مادران می توانند تکالیف کوچکی را برای فرزند خود در نظر گرفته و آن را به او محول کنند. می توانید به او آموزش دهید که چگونه کیف مهد کودک یا مدرسه خود را آماده کند و در نهایت از او بخواهید که به تنهایی این کار را انجام دهد. در اینجا تقویت رفتار مطلوب کودک از طریق پاداش دادن، بسیار موثر خواهد بود. موارد دیگری از جمله پوشیدن جوراب ها و کفش ها، انجام دادن تکالیف به تنهایی و ... نیز مفید می باشد.

جهت رزرو مشاوره تلفنی و حضوری با این شماره تماس بگیرید 09374071940