حد و حدود روابط در دوران عقد

معمولاً در ازدواج هایی که در ایران انجام می شود، دوران نامزدی، دورانی قبل از رفتن زیر یک سقف است که دختر و پسر در آن به صورت شرعی و قانونی عقد کرده و به هم محرم می شوند. در این دوران، رابطه ی دختر و پسر بسیار بیشتر و آزادتر از زمان قبل از عقد و محدودتر از دوران ازدواج و رفتن زیر یک سقف است. البته این محدودیت از کم تا زیاد با توجه به خانواده های دو طرف متفاوت است.

بسیاری از روانشناسان نیز معتقدند که بهتر است رابطه زناشویی کامل که عرفاً و طبق رسوم جامعه ایرانی مربوط به بعد از ازدواج است، به آن زمان موکول شود. سوال مهم اینجاست: جوانی که با هزار زحمت و فشار خود را از گناه مصون داشته و تا زمان عقد صبر کرده حال چه باید کند؟

دوران نامزدی به طور رسمی از زمان عقد آغاز می شود و تا شروع زندگی زیر یک سقف ادامه دارد. یکی از مهمترین دغدغه هایی که در این نامزدی رسمی وجود دارد، حد روابط دختر و پسر و فاصله آنها از همدیگر است. این که خانواده ها باید بر اساس عرف عمل کنند و مانع از روابط آزاد دختر و پسر به عنوان یک زوج شوند یا باید طبق مجوز شرع، روابط زناشویی را برای آنها مجاز بدانند و تصمیم گیری در این زمینه را به خودشان واگذار کنند.

این تردید و بی تکلیفی گاهی آنقدر مشکل ساز می شود که نارضایتی های پی در پی را به وجود می آورد و گاهی منجر به طلاق در دوران عقد می شود.

 

بدون شک توجه به نیازهای فیزیولوژیک به ویژه ارضای غرایز جنسی جزء مهمترین نیازهای اساسی زن و مرد و حتی یکی از برترین عوامل برای سوق دادن آن دو به سمت ازدواج محسوب میشود. زیرا از یک سو افراد از طریق ارضای میل جنسی میتوانند از لحاظ جسمی، فکری و روانی به آرامش برسند و از سوی دیگر از دید دین مبین اسلام این نیاز تنها از راه ازدواج قابل تأمین است.

براین اساس جوانان گمان میکنند که وقتی با کسی عقد کردند همه چیز تمام شده و هرگونه ارتباطی میان آن دو حلال است. این نگاه هر چند از دید شرع کاملاً درست است اما نه تنها از دید عرف و فرهنگ ما پذیرفته شده نیست بلکه در بسیاری از موارد آن را امری مذموم نیز میدانند.

بسیاری از روانشناسان نیز معتقدند که بهتر است رابطه زناشویی کامل که عرفاً و طبق رسوم جامعه ایرانی مربوط به بعد از ازدواج است، به آن زمان موکول شود. سوال مهم اینجاست: جوانی که با هزار زحمت و فشار خود را از گناه مصون داشته و تا زمان عقد صبر کرده حال چه باید کند؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که دوران عقد فرصت مناسبی جهت شناخت بهتر و عمیقتر زن و مرد از یکدیگر و در نتیجه ورود به زندگی با تفاهمی بیشتر است. به عبارت دیگر دوران نامزدی دوران آشنایی تکمیلی است و یک ازدواج نیمه تمام محسوب میشود. لذا نباید انتظار داشت که آنچه افراد در زندگی مشترک تجربه میکنند، در این دوره نیز تجربه کنند.

دوران نامزدی دوران آشنایی تکمیلی است و یک ازدواج نیمه تمام محسوب میشود. لذا نباید انتظار داشت که آنچه افراد در زندگی مشترک تجربه میکنند، در این دوره نیز تجربه کنند

پس بر طبق آنچه گفته شد جوان در این دوران باید سعی کند که از سویی فرد مقابل را بشناسد و از سوی دیگر نیروی قوی غریزه خود را کنترل کند و این خود مشکل بزرگی است. اما حقیقت این است که افراد در دوران نامزدی نه تنها باید در تمام زمینههای عقیدتی، اخلاقی، اجتماعی و ... با یکدیگر عمیقتر آشنا شوند بلکه باید در باب مساله زناشویی هم از هم شناخت بیشتری پیدا کنند.

 

لزوم به تعویق انداختن رابطه زناشویی در دوران نامزدی

_برقراری رابطه زناشویی باعث بیشتر شدن احساس تعلق و دلبستگی می شود. در نتیجه واقعبینی و عقلانیت تحت تاثیر قرار می گیرد و قضاوت مشکل می شود. در نتیجه دو طرف یا نمیتوانند در این دوران شناخت کامل و جامعی از فرد مقابل کسب کنند یا اگر هم ایراد و اشکالی در فرد مقابل ببینند با آن احساسی برخورد کرده و به آن اهمیتی نمیدهند. البته گاه افراد پس از فهمیدن ایرادهای اساسی فرد مقابل، قصد میکنند که او را ترک کنند ولی به خاطر داشتن روابط زناشویی و ترس از آبرو با احساس تعهد، از آن منصرف شده و تن به ازدواج میدهند.

_اگر دختر و پسر به هر دلیلی در این دوران از هم جدا شوند، ضربه روحی بسیار شدیدی میبینند چون پیوند و وابستگی آنها بیشتر از حد معمول بوده است.

_اگر دختر و پسر پس از برقراری رابطه، به هر دلیلی در این دوران از هم جدا شوند، پسر باید مهریه دختر را به صورت تمام و کمال پرداخت کند.

_ممکن است با کوچکترین سهل انگاری مشکلات عدیده ای چون بیماری، بارداری و... برای طرفین ایجاد شده و ازدواج را با دردسر مواجه کند.

جهت رزرو مشاوره تلفنی با این شماره تماس بگیرید 09374071940