یکی دیگر از روش های درمانی نوروفیدبک نام دارد. این روش به تازگی کشف شده است به همین علت افراد زیادی نسبت به آن اطلاعات کاملی ندارند ، به همین علت انتظارات زیادی از این روش درمانی دارند ، همین مسئله باعث شده تا افراد سودجو از این روش سو استفاده کنند

 

 

«نوروفیدبک» چیست؟

 شما شاید اسمش را نشنیده باشید اما همین حالا که گزارش مان را می خوانید خیلی ها برای استفاده از آن توی صف ایستاده اند چون خیال می کنند آن حس گرهای عجیب که وصل می شود به سرشان، چوب شعبده بازی است که ناگهان شفای شان می دهد و اختلال روانی شان را برطرف می کند. ایمان همین آدم ها به معجزه نوروفیدبک بدون داشتن شناختی کامل از آن باعث شده است سوء استفاده گرهایی برای سرکیسه کردن شان تور پهن کنند و از آشفته بازار نبود نظارت بر مراکز روانشناسی استفاده کنند و با فریب ساده لوح ها، سودهایی کلان به جیب بزنند.

 

نوروفیدبک شیوه درمانی بر مبنای تغییر در امواج مغز است. پس شاید بهتر باشد پیش از آنکه درباره این شیوه درمانی بدانید در زمینه امواج مغزی اطلاعاتی کسب کنید.

 

مغز، موج دارد !

 

پژوهشگران می گویند مغز انسان ها چهار نوع موج آلفا، بتا، تتا و دلتا دارد که بر حسب دامنه و طول موج از هم تفکیک می شود و میزان شان در حالت های مختلف روانی متغیر است.

 

مسعود نبوی، عضو هیأت مدیره انجمن مغز و اعصاب ایران درباره حالت های مختلف روانی که میزان این امواج در آنها تغییر می کند مثال می زند که مغز ما در بیشتر اوقات بیداری ، فکر کردن، انجام فعالیت های روزمره و همچنین در شرایط اضطراب و نگرانی ، امواج بتا را مرتعش می کند.

 

امواج آلفا اما به گفته او ، مربوط به زمانی است که انسان ها در حالت آرامش، مراقبه و استراحت هستند و به طور کلی هنگامی که استرس کاهش پیدا می کند میزان بیشتری از این امواج از مغز ساطع می شود. امواج تتا مخصوص زمان خواب و مدیتیشن و امواج دلتا هم چندان فعال نیست و زمانی که افراد در حالت کما هستند امواج مغزی به آنها شباهت پیدا می کند.

 

ابداع کنندگان نوروفیدبک بر اساس این اصل که مغز در حالت های مختلف امواج گوناگونی دارد نتیجه گرفته اند که اگر مغز انسان امواجش را تنظیم کند، حال آدم ها بهتر می شود و برخی اختلالات روانی در آنها درمان خواهد شد.

 

بنابر این نوروفیدبک، یک شیوه درمانی مبتنی بر یادگیری است که در آن درمانگر تلاش می کند با استفاده از رایانه، امواج مغزی بیمار را تحت تأثیر قرار دهد. او الکترودهایی را به سر مراجعه کننده متصل می کند و این الکترودها، وضعیت امواج مغزی را روی صفحه نمایشگر رایانه نشان می دهد و به این ترتیب کاستی های مغز در کنترل امواجش آشکار می شود و آنوقت بر حسب وضعیت این امواج، تمرین های ذهنی با مراجعه کننده آغاز می شود تا مغزش، خودتنظیمی را یاد بگیرد.

کدام اختلالات روانی با نوروفیدبک قابل درمان است؟

 

فدایی با استناد به مقالاتی که از سوی پژوهشگران در این حوزه ارائه شده است توضیح می دهد که نوروفیدبک باید صرفاً برای برخی اختلالات روانی خفیف مورد استفاده قرار گیرد و در عین حال تأثیر این درمان در مقایسه با درمان های استاندارد دارویی کمتر است و استفاده از آن در درمان افسردگی شدید یا اعتیاد مردود است.

 

همچنین با یکی دو بار به کار بردن نوروفیدبک در دوره امتحانات، نمی توان تمرکز را افزایش داد و ادعای این مراکز درباره توانمند کردن یک شبه دانش آموزان برای حفظ کردن درس ها دروغ است اما با گذراندن جلسات مداوم درمان، می شود تمرکز را تا حدی بیشتر کرد که به این ترتیب، توانایی حفظ کردن هم در فرد افزایش پیدا می کند.

 

صرع، اختلال کاهش توجه (بیش فعالی)، بیماری های اضطرابی همچون وسواس، افسردگی در سطح خفیف، اختلالات یادگیری مانند اختلال در خواندن و نوشتن، از جمله مواردی است که در مقالات پژوهشی به درمان آنها با نوروفیدبک اشاره شده است و همچنین در برخی مقالات گفته شده که می توان با این روش درمانی، کارکرد مراجع را برای افزایش مهارت هایی همچون نواختن آلات موسیقی، تغییر داد.