دلایل بسیاری وجود دارد که بچه ها دروغ می گویند. کودک زیر هفت سال فرق تخیل و واقعیت را نمی داند. گاهی برداشت ما از حرف های او دروغگوئی است اما او به خیال خودش راست می گوید. کودکان تا هفت سالگی در دنیای تخیلی خود زندگی می کنند بنابراین گاهی به خیال خود راست می گویند و از دیدگاه ما دروغ. اما گاهی اوقات دروغ کودکان از ترس است. در پائین به انواع مهم دروغگوئی کودکان اشاره شده است.

انواع دروغ در کودکان

دروغ برای جلب توجه:

زمانی که کودک توجه مثبت دیگر افراد مانند هم سن و سالان و به خصوص مادر و پدر خود را دریافت نمی کند، با دروغگویی و بزرگ جلوه دادن خود، سعی در جلب این توجه خواهد کرد. فراموش نکنید که برای کودکان، گرفتن و جلب توجه مادر و پدر و بزرگترها حتی از نوع منفی آن، بهتر از فقدان هرگونه بی توجهی است.

دروغ های خیالبافانه:

این نوع دروغگویی مخصوص کودکان کم سن و سال تر و خیال پرداز است. این نوع خیال بافی ها و غیرواقعی بودن آن ها را هرگز نباید به روی آن ها آورد و به عبارتی به جای هرگونه توجه و تمرکز، باید از کنار آن ها گذشت.

دروغ بازی: این نوع دروغ شبیه نوع قبلی یعنی دروغ های خیالبافانه است که با آن کودکان سعی دارند دیگران حوادث و بازی های تخیلی آن ها را باور کنند.

دروغ مبهم:

کودک وقتی ناتوان از ابراز احساس و فکرهای خویش است، با سرهم بندی و به هم چسباندن جمله هایی، سعی در بیان آن احساس ها دارد اما بزرگترها احساس می کنند که او در حال دروغگویی است.

دروغ انتقام جویانه: این نوع دروغ از نفرت و خشم کودک ناشی می شود.

دروغ محدود و ساختگی:

این نوع دروغ بیشتر وقت ها از ترس تنبیه، تهدید و توهین مادر و پدر و یا مربیان و بزرگترها صورت می گیرد.

دروغ خودخواهانه: این نوع دروغ حساب شده است و جهت فریب دادن دیگران صورت می گیرد و به طور معمول برای به دست آوردن یک چیز یا وضعیت مطلوب از سوی کودک ابراز می شود.

دروغ مصلحتی:

کودکان این نوع دروغگویی را به حساب خودشان برای مراقبت از دوستی که در یک وضعیت مشکل قرار دارد و تحت فشار است بیان می کنند.

دروغ عادتی یا عادت شده:

این نوع دروغ ها به دلیل نتیجه گرفتن های قبلی از دروغ هایی است که پیش از این ابراز شده و به عنوان یک الگوی رفتاری در دسترس اوست و برایش کارکرد داشته است.