ما مردمانی هستیم که وقتی پیشِ همیم با هم خوبیم همین که از پیشِ هم می رویم شروع می کنیم

پشت سرِ همدیگر حرف زدن. تا این حد غیبت و تهمت وجود دارد ؟ چرا از همه چیز داستان درست می کنیم و خبرها را پخش می کنیم؟ به خاطر اینکه جلوی مردم با آنها خوب هستیم و شروع می کنیم از آنها تعریف کردن و بعد حرص می خوریم که چرا من بیخودی طرف را باد کردم پس حالا باید یک سوزنی بزنم و بادش را خالی کنم.