ااخرین سکانس فیلم " اینجا بدون من"

کسایی که پشت سر هم یه فیلم رو دوبار تماشا میکنن به نظر آدم های عجیبی میان.......
.اما این احساسیه که نمیشه به همه توضیحش داد
......وقتی هنوز شخصیت های یه فیلم تو ذهنت زنده ان ودارن نفس میکشن. میتونی روی پرده به چشماشون خیره بشی.....میتونی باهاشون حرف بزنی....میتونی سرنوشتشون رو تغییربدی.....این طور میتونی واقعیت رو به شکل خواب ورویا بازسازی کنی......میتونی توی صندلی سینما فرو بری.....لحظه ای که چراغ ها خاموش میشه معجزه اتفاق میفته....درست تو لحظه ای که حس میکنی هیچ راهی برای فرار باقی نمونده...مهم اینه که باهمه توانت ادامه بدی....همه چی از همین جا شرو ع میشه.


من به این میگم سرآغازی بر درمان......این سکانس.  .رو بهترین توضیح برای فیلم درمانی میدونم...چه خوشایند برای من که میشود فیلم درمانی رابا فیلم توضیح داد

" مصطفی آفریدون ....فیلم درمانگر..." نویسنده کتاب فیلم درمانی روان درمانی با استفاده از فیلم"