شیوه یادگیری فرزند خود را چگونه شناسایی کنیم

اگر از شیوه یادگیری شخصی و نوع هوش کودکان آگاهی داشته باشیم، بهتر می توانیم در آموزش مطالب مختلف به آنها موفق باشیم . والدین و مربیان به صورتی شهودی می دانند روش یادگیری کودکان با هم متفاوت است و فعالیتی که برای یادگیری یک کودک مناسب است برای کودک دیگر هیچ جذابیتی ندارد. مفهوم بهره هوشی (IQ) تنها ملاک تعیین هوش را توانایی های ریاضیاتی و منطقی می دانست، در سال ۱۹۸۳ روان شناس برجسته ای به نام هوارد گاردنر نظریه ای به نام هوش چندگانه (MI) ارائه کرد و بر اساس آن هشت نوع هوش متفاوت را برشمرد. این هشت نوع هوش عبارتند از:

زبان شناختی
بدنی ـ جنبشی
طبیعت گرا
موسیقایی
منطقی ـ ریاضیاتی
بین فردی و درون فردی
فضایی

برای این که شیوه یادگیری فرزندتان را کشف کنید، به بازی هایی که می کند دقت کنید. چه اسباب بازی هایی انتخاب می کند. شاید اگر بیشتر دقت کنید متوجه نوعی شباهت در انتخاب های او می شوید. شاید همه اسباب بازی های او رنگی روشن دارند یا صدادار هستند. سپس به نحوه بازی او نیز دقت کنید. آیا بیشتر به اسباب بازی هایش نگاه می کند یا این که آنها را در دست گرفته و آنها را حس می کند شاید بیشتر از اسباب بازی دوست داشته باشد جنب و جوش و فعالیت بدنی داشته باشد. وقتی او را بغل می کنید تا برایش کتاب بخوانید، ببینید بیشتر به چه چیزی توجه می کند. بیشتر به تصاویر نگاه می کند؟ یا این که به کلمات آهنگینی که می گویید دقت می کند یا این که سعی می کند تصاویر مختلفی را که در کتاب است، لمس کند یا این که دوست دارد داستانی را که می شنود برایتان بازی کند؟
بیشتر بچه ها مجموعه ای از هوش ها و سبک های مختلف یادگیری دارند و می توان آنها را به شیوه های مختلفی سرگرم کرد. اگر متوجه گرایش خاصی در او نسبت به اسباب بازی ها یا بازی های خاصی نشدید، ممکن است دلیلش این باشد که کودک شما بیش از یک هوش اصلی دارد یا این که هنوز آنقدر بزرگ نشده تا یکی از هوش هایش از بقیه برتر باشد. احترام به هوش های فردی و سبک های یادگیری به این معناست که انواعی از راه های مختلف برای یادگیری را به فرزند خود ارائه دهید. در واقع برای آموزش هر مطلبی می توان با شیوه ای که به هوش اصلی ارتباط دارد بخوبی عمل کرد.
توجه به نقاط قوت کودک سبب افزایش کارایی و سرعت آموزش مهارت های مختلف می شود و در کودک نوعی علاقه به یادگیری پدید می آورد که همواره همراه او خواهد ماند. بیشتر والدین می توانند تا حدود دو سالگی نوعی گرایش فرزندانشان در انتخاب بازی ها و اسباب بازی ها را مشاهده نمایند. از آن پس به احتمال زیاد این رویه همچنان ادامه می یابد و او در انتخاب های مختلف، یک ویژگی خاص را بر بقیه ترجیح می دهد.