مرد آفریده شده تا تکیه گاه شود نه متکی. مرد به این حساس نیست که زن برادرش برای شوهرش چه خریده؟

جوراب گرفته یا ساعت مچی طلا؟!!! مرد برای لطافت نیامده، مرد برای مبارزه آمده، برای جهاد، برای سماجت، برای جنگ با غول زندگانی، برای نبرد بی‌وقفه و بی‌انتها، برای به آرامش رساندن خانواده‌اش و برای شکسته شدن غرورش آمده هست...! همین که تبسم را بر لب زنش ببیند، همین که لبخند را برچهره دخترش ببیند، همین که پسرش بتواند پیش دوستانش سر افکنده نباشد، همین که خواهرش بتواند به او تکیه کند و مادرش با او درد دل کند و پدر پیرش جوانی خودش را در او ببیند، مرد را خوشبخت می‌کند... مرد آمده همه را خوشبخت کند؛ آمده تا شود ستون خانواده؛ آمده بسوزد تا روشنایی بخشد؛ جبر زندگانیش است؛ اجباری ملس نه اختیاری با هوس... هیچ گوهر گرانبهایی، هیچ مرد جنگی را خوشحال نمی‌کند جز آرامش خانوده‌اش. مرد مهرورزی بلد نیست؛ چون مادر نیست. بهترین هدیه برای یک مرد، یک تشکر واضح و شفاف به همراه لبخند و آرامش خانوده‌اش هست‌، بدون هزینه... «عمر و عزتشان زیاد» امید که وجود چنین مردانی در روزگار ما کیمیا نباشد!!!