مقیاس کینزی در مورد گرایشات جنسی افراد ابتدا در سال ۱۹۴۸ بر روی مردان آمریکایی و سپس در سال ۱۹۵۳ بر روی زنان به سختی طبقه بندی هایی اینچنین اذعان کرد. برای حل این مشکل کینزی یک مقیاس هفت امتیازی را ابداع کرد که در آن عدد صفر نشان دهنده افرادی بود که تنها با جنس مخالف خود رابطه جنسی داشتند و عدد شش برای افرادی بود که  این رابطه را تنها با همجنس های خود داشتند. تنایج خیلی عجیب نبودند. آنچه که کینزی و همکارانش یافتند این بود که ۳۷ درصد مردان و ۱۳ درصد زنان در این تحقیق حداقل یک بار با همجنس خود رابطه جنسی داشتند. لازم به یادآوری است که مقیاس کینزی هیچگونه بازه دقیقی برای تشخیص گرایش جنسی ارائه نداد. آیا مردی که در ۷۰ درصد موارد با زنان و در ۳۰ درصد باقی مانده با مردان رابطه دارد یک همجنس گرا محسوب می شود؟ در مقابل زنی که تنها ۳۰ درصد از روابط خود را با مردان دارد و ۷۰ درصد را با زنان یک لزبییَن محسوب می شود؟ یا اینکه هردوی این موارد را باید دوجنس گرا تلقی کرد؟ به خاطر این مشکلات بود که کینزی کلماتی نظیر همجنس گرا و دگرجنس گرا را بیشتر به عنوان صفاتی برای فعالیت های جنسی به کار می برد تا اینکه این صفات توصیف کننده ی یک فرد خاص باشند