مهربانی و شفقت را در خود رشد بدهید.(لیلاچهرازی)

هیچ‌چیزی خاکی‌تر؛ چالش‌برانگیزتر و دل‎شکن‌تر از فرزندپروری نیست. به‌هیچ‌وجه نمی‌توان از این کار مرخصی گرفت یا فکر کرد که دیگر تمام شده است بنابراین ما بایستی مهارت مهربانی و شفقت‌ورزی به خود و دیگران (بیشتر به خودمان) را تمرین کنیم. بسیاری از مواقع نمی‌توانیم با کودکان خود به بهترین شکل رفتار کنیم و این کمبود باعث احساس پوچی و عصبانیت از خود می‌شود. تمرین توجه‌آگاهی دوای این درد است و به همین علت اغلب به آن”عشق‌ورزی به خویشتن“ با ”خودپروری مداوم“ گفته می‌شود.

ما اغلب مواقع برای یافتن عشق، تائید و مراقبت به بیرون از خویشتن نگاه می‌کنیم از طریق تمرین توجه‌آگاهی می‌توانیم مراقب خود باشیم، به بهترین شکل با خویشتن رابطه برقرار کنیم و به شیوه‌ای به نیازهای خود رسیدگی کنیم که تنها از دست خودمان برمی‌آید. فرزندپروری می‌تواند بسیار دشوار شود پس دقت کنید که آن را برای خود مشکل‌ترش نکنید. ما از طریق توجه‌آگاهی می‌توانیم یاد بگیریم که انتظارات غیرواقعی را رها کنیم، خودمان را بیشتر و بیشتر بپذیریم و دوست داشته باشیم و به بلوغ و یکپارچگی بیشتری برسیم. کودکان ما نیازمند عشق نامشروط ما هستند بنابراین ما بایستی اول با خودمان شروع کنیم و شفقت، مهربانی و پذیرش بیشتری نسبت به خودمان ابراز کنیم. درنتیجه این اقدامات است که شفقت و مهربانی و پذیرش به‌طور طبیعی به‌سوی فرزندانمان جریان پیدا می‌کند.