از زیبایی های دوران گذشته که البته بسیارند، مسئله قداست خانواده، سفره های طولانی و دور هم جمع شدن، نزدیکی ارتباطات و البته آمار بسیار پایین طلاق و جدایی و آسیب های پس از آن را می توان نام برد.
همه می دانیم زوج های این زمانه با زوج های گذشته در برخی زمینه ها متفاوت اند. در ایام گذشته فضایروابط یک دختر، بیشتر محدود به خانه بود تا بیرون از خانه، او در فضای ارتباطی خود با مردهای گوناگون برخورد نمی کرد، تحصیلات نداشت، استقلال مالی و فکری نداشت، تلویزیون، اینترنت و ماهواره نبود و در نتیجه صاحب انتظارات زیادی از زندگی و مرد آینده اش نبود. به همین دلیل بعد از ازدواج، به راحتی خصائص، رفتار و جهت گیری های همسرش را می پذیرفت به تعبیر دیگر، این دختر مانند آبی بود که به راحتی به شکل ظرف خود، یعنی مرد در می آمد. البته در این حالت گاهی به زن ظلم بیشتری می شد و فشار بیشتری می آمد؛ اما در مقابل، تنش ها و اختلافات میان زن و مرد بسیار کمتر از اکنون بود و کمتر خانواده ای به مرز تلاشی می رسید.
اما اکنون این پیوند صورت دیگری به خود گرفته است. امروزه چه دختر و چه پسر دو شخصیت شکل یافته اند؛ با عقاید مشخص، روحیات معین و تجارب اجتماعی خاص خود، دختر امروز با مردان زیادی مواجه می شود و در نتیجه روحیات مختلفی از ایشان می بیند و در این خصوص، نقاط مثبت و منفی جنس مخالف خود را خوب درک می کند و این باعث می شود که انتظارات زیادی از همسر خود داشته باشد.
طبیعتاً پیوند دختر و پسر امروز دیگر از نوع ظرف و مظروف نیست، بلکه مانند پیوند دو گیاه است که با صبر و گذر زمان حاصل می شود. هیچ کس انتظار ندارد در همان روز یا هفته ی اول دو شمعدانی، به یکدیگر پیوند بخورند؛ قطعاً برای پیوند خوردن دو شاخه باید زمان مشخصی سپری شود. علاوه بر آن باید نوار محافظی به دور این دو شاخه پیچیده شود تا نگذارد- قبل از وقوع پیوند- این دو شاخه از یکدیگر فاصله بگیرند.
نوار محافظ پیوند زناشویی، عشق و علاقه است. اگر زن و شوهر صبوری نکنند و این نوار را قبل از زمان مقرر باز کنند، دیگر پیوند محکم و پایداری نخواهند داشت. اما اگر چندین سال از زندگی مشترک آن دو بگذرد و به یکدیگر انس بگیرند- به خصوص وقتی پای فرزند اول نیز به میان بیاید- خیلی از مشکلاتخانوادگی رفع می شوند. حضرت عیسی (علیه السلام) می فرماید:
شما به آنچه دوست دارید، نخواهید رسید مگر با صبر در برابر آنچه ناخوش می دارید.
لذا در مورد زندگی مشترک به تجربه دیده ایم که صبر در حل مشکلات عامل کارآمدی است.
تحقیقات نشان داده است که اغلب مشکلات زندگی مشترک مربوط به چند سال اول آن است. چنانچه در این ایام، این مشکلات را صبورانه تاب آورید و با ممارست و تمرین، این صبوری را به یک توانایی تبدیل کنید، قادر خواهید بود بنای خوشبختی خود را تا ثریا بالا برید؛ بی آنکه بیم از فرو ریختن آن داشته باشید. البته باید مصادیقی که صبر بر آن ها جایز است را بشناسیم و بعد نسبت به آن ها صبور باشیم. اگر همسر, فردی معتاد است، زمان مشکلش را حل نمی کند؛ بلکه زمان مسئله را حادتر می کند، صبر در مقابل همسری که اهل فحشاء است، به معنی سکوت نیست؛ و یا در مورد همسری که شراب می خورد، زمان, درمان مناسبی نیست در این موارد باید به مشاوران مطمئن و یا علماء با تجربه مراجعه کرد.
اما صحبت ما بر سر چیز دیگری است، از قدیم گفته اند:
در این دنیا دل بی غم نباشد، اگر باشد بنی آدم نباشد
مطمئن باشید تمام انسانهای روی کره ی زمین، در زندگی مشکل دارد، همه ی زن و شوهرها باهم اختلاف نظر و سلیقه و گاهی دعوا هم دارند. اصل مهم در زندگی, چگونگی مواجه شدن با مشکلات می باشد، این شما هستید که انتخاب می کنید، می توانید ازدواج نکنید، می توانید از همسرتان جدا شوید و تنها زندگی کنید و یا می توانید با گل واژه صبر از موانع مختلف، از جنگل های سیاه، کوهای بلند، دیوهای دوسر گذشته و به ساحل آرامش برسید و مطمئن باشید که پس از هر سربالایی، یک سرازیری هم وجود دارد.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.