📝در سال ۱۹۶۰ یک روانشناس به نام والتر میشل یک آزمایش ساده بر روی کودکان ۴تا ۶ ساله انجام داد، در این آزمایش جلوی کودکان یک عدد مارشملو (یک نوع شیرینی محبوب کودکان) می گذاشت و به آنها می گفت که این شیرینی را نخورد، و کودک را با شیرینی در اتاق تنها میگذاشت،
📝کودکان واکنشهای متفاوت نشان میدادند، بعضیها بلافاصله میخوردند، بعضیها یه کم تحمل میکردند بعد میخوردند و بعضی هم اصلاً دست نمیزدند.
💞والتر میشل از کودکانی که موفق به نخوردن میشدند میخواست که توضیح دهند که در آن موقع که شیرینی جلویشان بود چطور فکر میکردند، آنها پاسخ میدادند که توجه خودشان را به چیزهای دیگری مثل بند کفش و.. پرت میکردند یا اینکه فکر میکردند که این شیرینی نیست مثلاً این چوب پنبه است.
📝در سال ۱۹۸۱ میشل به سراغ ۵۳ کودک آزمایش رفت و به یافته جالبی دست یافت:
📝کودکانی که در جلوی وسوسهشان موفق عمل کرده بودند در سنین بزرگسالی به سطوح بالای اجتماعی، تحصیلی رسیده و از سلامت بالاتری برخوردار بودند.
📝پژوهشی با کاربرد فراوان بررسی در رابطه با افرادی که توانایی به تاخیر انداختن ارضای خواستههای خود را دارند، محدود به همین گروه از افراد نشد و روان شناسان دیگر پژوهشهای متنوعی را در گروه های سنی بالاتر انجام دادند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.