رابطه با جنس مقابل و گرایش به همجنس در دانش آموزان
دوستیهای دوران کودکی با کیفیت و اهمّیّت بیشتری در دورهی نوجوانی ادامه مییابد. در این دوره، رابطهی دوستی با احساس تعلّق، صمیمیّت و دلبستگی عاطفی همراه است و نقش مهمّی در سلامت روانی و اجتماعی فرد دارد. در نوجوانی علاوه بر گرایش به دوستی با همسالان، تمایل به برقراری ارتباط با غیر همجنس هم مشاهده میشود. گروهی از نوجوانها در پاسخ به این گرایش طبیعی و بنا به دلایل و انگیزههای مختلف با جنس مقابل رابطهی دوستی برقرار میکنند. ارتباطی نسبتاً صمیمانه که غالباً به صورت پنهانی ودور از چشم بزرگترهاست و ممکن است به صورت حضوری، تلفنی، نامهای و یا حتّی جنسی باشد. از آن جا که این گونه روابط با موازین شرعی و ارزشهای اخلاقی جامعه مغایرت دارد، به عنوان یک مشکل رفتاری مطرح و بررسی میشود.
میزان شیوع
از دیدگاه روان شناسان، غربی، تمایل به برقراری ارتباط با دوست غیر همجنس یکی از مراحل تحوّل بین فردی محسوب میشود. بر اساس اطلّاعات موجود در ادارهی خدمات بهداشتی آمریکا، 49 درصد دانش آموزان دبیرستانی در سال 1998، فعّالیّت جنسی خود را گزارش کردهاند. میزان فعّالیّت جنسی نوجوانان در ایالات متحده با کشورهای اروپای غربی تقریباً یکسان است امّا نوجوانان آمریکایی آفریقایی تبار به ویژه پسرها در این زمینه بسیار فعّالند.
تحقیقات انجام شده در کشورمان نشان میدهد در سالهای اخیر گرایش نوجوانان به دوستی با جنس مقابل افزایش یافته است. به طوری که دختران از سن 12 سالگی و پسران از حدود 14 سالگی در جریان رابطه با جنس مخالف قرار میگیرند و تعداد کسانی که به نحوی با یک یا چند نفر رابطه دارند، بین 20 درصد و در بعضی مدارس تا 60 درصد دانش آموزان است. (گلزاری، 1380).