متخصص
حوزه بهداشت روان گفت: نوروفیدبک روش غیرتهاجمی است که به فرد کمک می‌کند
با استفاده از اصول روانشناسی یادگیری خود به اصلاح امواج مغزی‌اش بپردازد،
این روش در 65 درصد افراد مؤثر است.نوروفیدبک چیست/ روشی که در 65 درصد افراد مؤثر است
امیرمحمد شهسوارانی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری فارس، در پاسخ به سؤال یکی از شهروندان درباره اثربخشی نوروفیدبک، اظهار داشت: یکی از اصول مهم در روان‌درمانی استفاده بهینه از فناوری‌های نوین در زمینه توانبخشی عصبی - شناختی است.
متخصص
حوزه بهداشت روان گفت: ارتباطات صمیمی در انسان به دلایل نیاز به
پیوندجویی و دلبستگی ایجاد می‌شود که مهم‌ترین آن توسط والدین و فرزندان
شکل می‌گیرد و موجب رشد مغز اجتماعی و اعتمادسازی در جنبه‌های روابط شغلی
می‌شود.رابطه صمیمی بین والدین و فرزندان موجب اعتمادسازی می‌شود
امیر محمد شهسوارانی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری فارس با اهمیت ارتباطات صمیمی، اظهار داشت: یکی از ویژگی‌های روابط انسانی، ارتباطات صمیمی است که در انسان به دو علت زیربنایی نیاز به پیوندجویی و دلبستگی، وجود دارد.
کودک - تربیت کودک - لجبازی کودکان
دفاع
از امیال خود و مقابله با خواست های دیگران برای رشد طبیعی، اهمیت اساسی
دارد. کودک برای کسب استقلال و ایجاد هویت برای خود، درسنین 3-2 سالگی به
طور طبیعی رفتار منفی کارانه پیشه می کند. تکیه کلام کودک در این سن اغلب
نه، خودم، من و از این قبیل لغات است. لجبازی که در حدود سنین سه تا شش
سالگی بروز می کند از ویژگی های رشدی بچه ها محسوب شده و اختلال نیست...
علل پرخاشگری در کودکان و راههای درمان آن ۱
پرخاشگری وسیله ای رفتاری است در جهت رسیدن به هدفی؛ پرخاشگری
خصمانه رفتاری است در جهت آسیب رساندن به دیگران ، بیشتر پرخاشگری های بین
کودکان کوچک از نوع «وسیله ای» است
این نوع پرخاشگری به خاطر متعلقات است. کودکان از یکدیگر اسباب بازی می
قاپند، یکدیگر را هل می دهند تا به اسباب بازی که می خواهند بازی کنند دست
یابند. به ندرت اتفاق می افتد که کودکان بخواهند به کسی آسیب برسانند یا از
روی عصبانیت دست به پرخاشگری بزنند
پرخاشگری را باید از جرئت ورزی متمایز دانست. جرئت ورزی، دفاع از حقوق یا
متعلقات (مانند ممانعت کودک از این که کسی به اسباب بازی اش دست بزند) یا
بیان امیال و آرزوها را بر می گیرد.مردم معمولاً شخص با جرئت را پرخاشگر می
دانند، در صورتی که کسی که از حق خود دفاع می کند با جرئت است نه پرخاشگر
تغییرات رشدی
تعاریف پرخاشگری
روان شناسانی که اعتقادات نظری متفاوتی دارند در مورد چگونگی تعریف
پرخاشگری اساساً با هم توافق ندارند. موضوع اصلی این است که آیا باید
پرخاشگری را براساس پیامدهای قابل دیدن آن تعریف کنیم یا براساس مقاصد شخصی
که آن را نشان می دهد.
گروهی پرخاشگری را رفتاری می دانند که به دیگران آسیب می رساند یا بالقوه می تواند آسیب برساند. پرخاشگری ممکن است بدنی باشد ( زدن – لگد زدن – گاززدن) یا لفظی ( فریاد زدن، رنجاندن) یا به صورت تجاوز به حقوق دیگران ( چیزی را به زور گرفتن)، نقطه قوت این تعریف عینی بودن آن است به رفتار قابل مشاهده اطلاق می شود. نقطه ضعف آن این است که شامل بسیاری از رفتارهایی است که ممکن است به طور معمول پرخاشگری تلقی نشود.
پرخاشگری وسیله ای رفتاری است در جهت رسیدن به هدفی؛ پرخاشگری خصمانه رفتاری است در جهت آسیب رساندن به دیگران ، بیشتر پرخاشگری های بین کودکان کوچک از نوع «وسیله ای» است.
کودکان نسل امروز در دریایی از فیلم ها، بازی ها، داستان ها و مسابقه های تلویزیونی غرق شده اند اما پسر بچه ها و گاهی هم دختر بچه ها به تصاویر خشونت آمیز به دقت نگاه می کنند و با لذت بردن از قدرت شخصیت های داستانی یا قهرمانان مسابقه، صبح روز بعد همه آموخته های خود را در مدرسه روی همکلاسی های خود تمرین می کنند. در گذشته خشن ترین صحنه ها و داستان هایی که بچه ها می دیدند و می شنیدند، جنگ سپاهیان داستان های تاریخی بود اما امروزه خشونت و دعوای تن به تن را زیاد می بینند.
|
با کودکان پرخاشگر چگونه رفتار کنیم؟
|
|
|
|
|
|
|
مطالبی در مورد علل پرخاشگری کودکان ، ناسزاگویی و بدهنی فرزندان و دانش آموزان
تعاریف پرخاشگری
روان شناسانی که اعتقادات نظری متفاوتی دارند در مورد چگونگی تعریف پرخاشگری اساساً با هم توافق ندارند. موضوع اصلی این است که آیا باید پرخاشگری را براساس پیامدهای قابل دیدن آن تعریف کنیم یا براساس مقاصد شخصی که آن را نشان می دهد.
گروهی پرخاشگری را رفتاری می دانند که به دیگران آسیب می رساند یا بالقوه می تواند آسیب برساند. پرخاشگری ممکن است بدنی باشد ( زدن – لگد زدن – گاززدن) یا لفظی ( فریاد زدن، رنجاندن) یا به صورت تجاوز به حقوق دیگران ( چیزی را به زور گرفتن)، نقطه قوت این تعریف عینی بودن آن است به رفتار قابل مشاهده اطلاق می شود. نقطه ضعف آن این است که شامل بسیاری از رفتارهایی است که ممکن است به طور معمول پرخاشگری تلقی نشود.
وقتی
برای اولین بار کودکتان گریه می‌کند و شما او را در آغوش می‌کشید، وقتی
برای اولین بار با چشمانش به شما نگاه می‌کند و وقتی برای اولین بار به
صورت شما لبخند می‌زند، یک معنا بیشتر ندارد و آن هم این است که کودکان از
همان روز اول تولد، به دنبال برقراری ارتباط هستند. ولی چند درصد از ما در
این ارتباطاتی که با فرزندانمان داریم موفق هستیم و به تمام اهداف کوتاه
مدت یا بلند مدت خود رسیده ایم؟ چند درصد از ما توانسته ایم با آرامش و
بدون دعوا و بگو و مگو، با فرزندانمان به توافق برسیم؟
«زن روز» با
این مقدمه می‌نویسد: تعداد بسیار زیادی از والدین، واقعا با این مشکل رو
به رو هستند که نمی‌توانند ارتباط درستی با فرزندانشان برقرار کنند. در این
مطلب به بخشی از دغدغه ذهنی این والدین پاسخ داده خواهد شد.
زن و شوهرهایی که فرزند دارند و به هر دلیلی تصمیم دارند از یکدیگر جدا شوند، معمولا با خودشان می گویند که بگذار از این بحران طلاق بگذریم، بعدش به کودک مان رسیدگی می کنیم و در آینده درباره طلاق‌مان به او توضیح خواهیم داد. چنین والدینی غافل از این که در همین زمان، کودک در حال تاثیر گرفتن از شرایط به وجود آمده است، به کودک شان هیچ توجهی نمی‌کنند. در خور ذکر است که تاثیر طلاق بر کودک برخلاف تصور بسیاری، از همان ماه های اولیه آغاز می شود در زمانی که شاید خیلی ها تصور می کنند کودک چیزی متوجه نمی شود.
