دوران نوجوانی هم از نظر نوجوانان و هم از نظر والدین، دورانی دشوارتر از سال‌های کودکی قلمداد شده است. 300 سال پیش از تولد مسیح، ارسطو چنین اظهار داشت که نوجوانان «پرشور و آتشی مزاج‌اند و آماده‌اند که خود را به دست غرایز بسپارند» (Kiell, 1967). افلاطون اندرز می‌داد که پسرها تا هجده سالگی نباید مشروبات الکلی بخورند، زیرا زود تهییج می‌شوند: «نباید آتش روی آتش ریخت» (Plato, 1953). حدود قرن هفتم کشیشی در مراسم تدفین دربارۀ دوران جوانی چنین گفت «کشتی نویی که در اقیانوسی بزرگ به آب انداخته می‌شود، بی‌آن‌که سکان داشته باشد یا ناخدایی هدایت‌اش کند» (Smith, 1975).