همیشه لازم نیست مشکلى داشته باشى تا به مشاور مراجعه کنى
گاهى براى تصمیم گیرى هاتم نیاز به یه راهنما و مشاور خوب دارى !!
✡در برخورد با کسانی که از شما انتقاد می کنند به مشکل خورده‌اید؟
✡در این پست ۵ شیوه‌ی عالی برای برخورد با انتقاد را به شما معرفی می‌کنیم.
با ما همراه باشید.
1⃣موضع تدافعی نگیرید:
اینکه در برابر ارزیابی یک شخص از خودتان، به سرعت وارد حالت تهاجمی شوید، هرگز چیز خوبی نیست. دلیل تراشیدن، برای آنچه انجام داده‌اید، سبب می‌شود تقریباً همیشه، چهره‌ای انتقاد ناپذیر و ستیزه‌جو از شما در نگاه دیگران ایجاد شود و احتمالاً به تأیید بسیاری از دیدگاه‌های انتقادی آنها درباره‌ی شما می‌انجامد. به جای اینکه راه را برای آن حس تهاجمی اولیه باز بگذارید، نفسی عمیق بکشید، افکارشان را پذیرا باشید و چند سؤال راه‌گشا ازآن‌ها بپرسید، پرسش‌هایی هم‌چون: "ممنون که من را متوجه این موضوع کردید.
می‌توانید به چند مورد خاص اشاره کنید که من در برقراری ارتباطات ناموفق بودم؟
یا به نظر شما چگونه می‌توانستم آن کار را به گونه‌ای دیگر انجام دهم؟
پرسیدن سوال‌هایی که پاسخ‌های دیکته شده ندارند، موجب می‌شود در نظر دیگران به صورت فردی مشارکت‌پذیر، انعطاف‌پذیر و روشن‌فکر جلوه کنید.
💢یکی از واژه‌های کلیدی در مدل نگرش کارن هورنای به انسانها و شخصیت انسانها، «عصبی» بودن و نمایش رفتارهای نوروتیک است. ما معمولاً عصبی بودن را با عصبانی بودن هم معنا می‌گیریم. به همین دلیل شاید بد نباشد که نگاهی کوتاه و مختصر – و طبیعتاً غیردقیق – به واژه‌ی عصبانی بیندازیم.
💢عصبانی بودن – که از لحاظ بار معنایی می‌توان نزدیک به خشمگین بودن هم در نظر گرفت – یک احساس است. گاهی یک رویداد بیرونی ما را عصبانی می‌کند و گاهی یک تحلیل درونی. ترافیک، بی احترامی دیگران به ما یا سایر مردم، رفتارهای خشونت آمیز والدین با فرزندان در محیط‌های اجتماعی، همه و همه می‌توانند در ما احساس خشم و عصبانیت ایجاد کنند. گاهی هم فکر کردن و مرور خاطراتی که با یک همکار قدیمی داشته ایم، برای تجربه‌ی یک عصبانیت عمیق و خشم مهارنشدنی کافی است!
💢به عبارت دیگر، معیارهای مقایسه، اطلاعات قبلی، ارزش‌ها، اصول و فرهنگ و رسانه‌ها، می‌توانند مدل‌های ذهنی متفاوتی در ما شکل دهند و هر انسانی با توجه به مدل ذهنی خود، نسبت به رویدادهای اطراف خود، به شکل متفاوتی واکنش نشان می‌دهد.
💢زمانی که از هر احساسی حرف می‌زنیم، بلافاصله بحث «مدت زمان ماندگاری» آن احساس هم مطرح می‌شود. هیچ احساسی برای همیشه باقی نمی‌ماند. احساس خشم یا ناراحتی یا خوشحالی یا هر احساس دیگری، پس از یک دقیقه یا یک ساعت یا یک روز به هر حال از بین می‌رود. اگر احساسی در ما برانگیخته شود و هرگز کاهش نیابد، بدیهی است که ما دچار یک بیماری هستیم!
💢اما وقتی از عصبی بودن حرف می‌زنیم از یک ویژگی شخصیتی حرف می‌زنیم. این ویژگی به صورت مقطعی به وجود نیامده که پس از مدت کوتاهی هم تغییر کند. همچنین تنها نماد شخصیت عصبی، عصبانی بودن نیست. یک نفر ممکن است بسیار آرام باشد. رفتار متین داشته باشد. اما از لحاظ شخصیتی، عصبی محسوب شود.
ویلیام گلاسر معتقد است قسمت عمده‌ی آنچه ما به نام بیماری‌های ذهنی و روانی می‌شناسیم، بخشی از ویژگی‌ها و رفتارهای یک انسان سالم است! فقط به دلیل اینکه ما منطق رفتارهای خودمان و دیگران را به درستی نمی‌فهمیم، نمی‌توانیم به سادگی آنها را تغییر دهیم و ترجیح می‌دهیم از برچسب‌های پیچیده برای آنها استفاده کنیم. دغدغه‌ی اصلی گلاسر، افزایش شادی و رضایت و مسئولیت پذیری انسان‌هاست.
💎هر رابطه‌ای را می‌توان در یکی از دو گروه زیر قرار داد:
💎روابطی که در آن یکی از طرفین فکر می‌کند مالک دیگری است. این فرد ممکن است همسر او، کارمند او یا فرزندش باشد.
💎روابطی که دو طرف در آن نسبت به هم احساس مالکانه ندارند.
💎در روابط دسته اول که آنها را روابط مالکانه می‌نامیم، یکی از طرفین به هر دلیل و بهانه‌ای، برای خود «قدرت» و «برتری» و «مالکیت» قائل است.
💎مالکیت به همراه خود، کنترل کردن بیش از حد و اعمال نظر و تحمیل خواسته‌ها را هم می‌آورد. «سرپیچی» و «اطلاعت» هم واژه‌هایی هستند که در این مدل ذهنی معنا پیدا می‌کنند.
قدرت تصویرسازی ذهن ما، سه نقص جدی دارد:
🔮اول اینکه بی آنکه خبردار شویم، ذهن ما را در اختیار می‌گیرد و بدون اینکه بفهمیم، آن را رها می‌کند. به همین دلیل نمی‌توانیم به خوبی تشخیص دهیم که چه سهمی از ارزیابی‌های ما ناشی از واقعیات و چه بخشی ناشی از تصویرسازی‌ها و بزرگنمایی‌ها و کوچک‌نمایی‌های خودمان است.
🔮دوم اینکه احساس حال خودش را به آینده هم تعمیم می‌دهد. اکثر ما وقتی گرسنه هستیم، در سوپرمارکت خوراکی‌های بیشتری می‌خریم! قدرت تصویرسازی ذهن، ما را قانع می‌کند که این حس گرسنگی در ساعات آتی هم به همین شدت وجود خواهد داشت.
🔮سوم اینکه تشخیص نمی‌دهد که هر چیزی، وقتی واقعاً روی داد، در مقایسه با احساسی که الان در ذهن تصور می‌کنیم، احساس کاملاً متفاوتی در ما ایجاد می‌کند.
فریب ذهن را نخوریم...
پژوهشگران در جدیدترین پژوهش های خود دریافتند افراد چاق می توانند مرکز دوپامین مغز خود را با نیروی اراده تغییر دهند و تناسب اندام انجام ورزش، رعایت دقیق رژیم غذایی و اراده برای لاغر شدن رمز موفقیت برای بدست آوردن تناسب اندام است
تنهازیستی در ایران که به گفته جامعه شناسان یک دهه است آغاز شده، تا اواخر دهه 90 به اوج خودش می رسد، فارغ از اینکه این سبک زندگی، چقدر ناشی از انتخاب آدم هاست و چقدر ناشی از اضطرار و تحمیل شرایط زندگی اما رو به افزایش است، این پیش بینی است که سازمان های متولی در حوزه اجتماعی و جامعه شناسان با هم به آن اشاره می کنند
انزوای اجتماعی سبب فعال شدن سیگنال استرس شده و از این طریق میزان پروتئین لخته کننده خون را افزایش می دهد. این پروتئین فیبرینوژن نام دارد. این مطالعه با بررسی افراد منزوی و افرادی که با دوستانشان معاشرت می کنند نشان می دهد تنهایی میزان فیبرینوژن را افزایش می دهد