چه کودکانی بیشتر خودارضائی میکنند(مصطفی آفریدون)

چه کودکانی بیشتر خودارضائی میکنند ؟


هرچند عامل اصلی خودارضائی ، در کودکان نامشخص است ، ولی یک سری عوامل جنسی و تربیتی در خودارضائی دخیل هستند که در ذیل به برخی از آنها اشاره میشود :


1 وجود انگل های روده ای
بعضی از کودکان انگل روده ای مثل کرمک دارند .

هنگام شب کرمک از داخل روده به خارج از مقعد حرکت میکند و سبب التهاب و خارش ناحیه مقعد و اطراف دستگاه تناسلی کودکان می شود . کودکان با خارش این ناحیه ، سبب تحریک ناحیه ی تناسلی و احساس لذت میکنند که خود میتواند مقدمه ای جهت شروع خودارضائی شود .

2 عفونت های ادراری :
کودکان خصوصا دختران ، به علت کوتاهی مجرای ادراری ، مستعد عفونت های ادراری هستند . عفونت باعث التهاب و احساس سوزش و خارش ناحیه ی تناسلی میشود و ممکن است کودکان با خاراندن این ناحیه به احساس لذت برسند . تکرار این مسئله ممکن است ایجاد خودارضائی در کودکان کند .

3 عدم رعایت بهداشت پس از دفع مدفوع :
کودکان و خصوصا دختران به علت نزدیکی مقعد و قسمت تناسلی در صورتی که پس از دفع مدفوع ، شستشو و نظافت کامل صورت نگیرد ، ممکن است باقیمانده ی مدفوع ، باعث ایجاد التهاب ، سوزش و خارش این ناحیه را فراهم کند .


4 نوازش های بی مورد و غلط :
بعضی از مادران و بزرگترها برای خنده ی کودکان ، شدیدا آنها را قلقلک میدهند . نوازش زیاده از حد ناحیه ی شکم ، ناحیه ی تناسلی و کشاله ی رانها میتواند ایجاد تحریک ناحیه ی تناسلی و احساس لذت در کودک شود و زمینه را برای شروع خودارضائی فراهم کند .


5 مالش دادن بدن :
حرکاتی مانند خوابیدن روی شکم و مالیدن خود به زمین یا روی اشیای سخت مثل عروسک ، تشک و بالشت در کودکان امری عادی و معمولی است. هر چند این حرکات بیشتر اتفاقی و جهت سرگرمی و بازی انجام داده میشود ولی در صورت عدم ممانعت والدین و اصطکاک و مالش افراطی ناحیه ی تناسلی، کودکان ممکن است به تحریک جنسی برسند و تشویق به تکرار این کار شوند و نهایتا منجر به خودارضائی شود.

6 دستکاری آلت تناسلی :
بعضی از کودکان به صورت ناخودآگاه دست در شلوار خود میکنند و دایما با آلت تناسلی خود بازی میکنند . در صورت عدم پیشگیری والدین از این کار ، استمرار و دستکاری مکرر آلت تناسلی توسط کودکان ، میتواند باعث تحریک آن ها و خودارضائی شود .

7 بیماری پوستی و قارچی ناحیه ی تناسلی :
وجود بیماری های پوستی مثل کهیر روی اعضای تناسلی یا وجود ناراحتی ها ی قارچی در ناحیه ی تناسلی ، میتواند ایجاد التهاب و خارش و در صورت عدم درمان و استمرار ، ایجاد خود ارضائی کند .

8 شست و شوی افراطی ناحیه ی تناسلی :
بعضی از والدین ، خصوصا آنهائی که وسواس دارند ، ممکن است جهت شست و شوی کودکان در دست شوئی یا حمام ، بیش از حد وسواس به خرج دهند .
تماس و لمس بیش از حد دست با آلت تناسلی کودکان ممکن است باعث تحریک جنسی آنان شود .

9 مواجه شدن با صحنه های جنسی :
کودکانی که شاهد روابط جنسی والدین هستند یا صحنه های مستهجن و زشت جنسی را از طریق دیدن فیلم سکسی مشاهده میکنند و همچنین کودکانی که مورد سوء استفاده ی جنسی ، توسط کودکان دیگر یا بزرگسالان قرار میگیرند ، بیشتر مستعد انجام دادن خودارضائی هستند .

10 محرومیت از محبت والدین :
کودکانی که به هر دلیل ، مثل فوت والدین ، جدائی و طلاق ، غیبت های طولانی والدین در منزل ، بیماری های جسمی و روحی شدید آن ها از عاطفه ، عشق و محبت والدین ، خصوصا مهر مادری محروم باشند و منزوی و تنها میشوند . این کودکان ، عشق و محبت را در خود جست و جو میکنند و دچار خود دوستی میشوند و برای تسکین و آرامش خود ، راهی جست و جو میکنند که یکی از این راه ها ، خودارضائی است .

11 کودکان منزوی و تنها :
کودکانی که نتوانند با اجتماع ارتباط برقرار کنند یا نتوانند با کودکان هم سن و سال خود رابطه ی دوستی برقرار کنند و از بازی با دوستان و اسباب بازی های خود ، به لذت و شادی نرسند یا به نوعی هم بازی ندارند ، احساس ناکامی و طرد شدگی و سربار و زائد بودن میکنند و فکر میکنند کسی آن ها را دوست ندارد .
برای اینکه این کودکان ، رنج ناشی از تنهائی را کاهش دهند به دنبال راهی جهت کسب لذت بر می آیند که آسان ترین راه کسب لذت خود ارضائی است .

12 کودکان مضطرب :
کودکانی که به هر دلیل دچار اضطراب جدائی ، اضطراب امتحان ، ترس از مدرسه ، ترس از جمع و انواع فوبیا و ترس های بیمارگونه می شوند ، برای رهائی از این اضطراب ها و ترس ها و رفع تسکین آلام خود ، ممکن است به خودارضائی روی آورند .
13 کودکان عصبی :
کودکانی که با هر مسئله ای ، عصبی و ناگهان دچار انفجار هیجانی میشوند . برای اینکه از زیر بار فشار این هیجان رهائی پیدا کنند ، به گفته ی فروید ، دچار خودارضائی اضطراری میشوند.

منبع : کتاب مسایل جنسی کودکان
دکتر مجتبی امین زاده

 تماس با ما

آدرس : اهواز – پاداد – خیابان جواد الائمه (نبش ۱۶ غربی)

ساختمان پزشکی جردن طبقه ۲

تلفن [phone]   همراه [phone]

 

تحقق زندگی زناشویی سرشار از خوشبختی امکان پذیر نیست.

تحقق زندگی زناشویی سرشار از خوشبختی امکان پذیر نیست.

یکی از فانتزی های فرهنگی دوران ما جستن شریک کامل زندگی مان و برقراری رابطه ای کاملا صمیمی و به لحاظ جنسی ارضا کننده با نیمه دیگرمان هست. وظیفه روانکاوی این است که به صدای بلند فریاد زند برقراری رابطه هماهنگ از اساس ناممکن است.

مردانگی و زنانگی معرف دو ساختار نامکمل اند. چیزی به نام رابطه جنسی رضایت بخش محال است. ما هرگز به آن چیزی که در دیگری می جوییم نمی رسیم، و میلمان ارضا نمی شود. ما هرگز یکی نمی شویم.

اختلال شخصیت چیست (مصطفی آفریدون)

اختلال شخصیت چیست؟

اختلال شخصیت عبارت است از: «یک الگوی با دوام و پایدار از رفتار و تجربه درونی که به طور قابل ملاحظه‌ای با انتظاراتی که از شرایط فرهنگی فرد وجود دارد متفاوت باشد، فراگیر و غیرقابل انعطاف باشد، شروعش به دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ برگردد، در طول زمان پایدار باشد و به ناراحتی یا آسیب‌دیدگی روحی منجر گردد.»به دلیل آن که این اختلالات، مزمن و فراگیر هستند. می‌توانند به اختلال جدّی در کار کرد و زندگی روزمره بیانجامند.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت می‌گردد؟

علل اختلال شخصیت، محل بحث و اختلاف نظر بوده است. برخی کارشناسان عقیده دارند که اختلالات شخصیت به دلیل تجربیات اولیه‌ای که مانع رشد عادی الگوهای فکری و رفتاری شده‌اند به وجود می‌آیند. برخی دیگر از پژوهشگران میگناir عقیده دارند که تأثیرات بیولوژیکی یا ژنتیکی ریشه پیدایش اختلالات شخصیتی هستند.با وجودی که هنوز بر سر یک علت قطعی برای اختلالات شخصیتی توافق نشده است امّا به احتمال زیاد ترکیبی از زمینه‌های ژنتیکی و متغیرهای محیطی در رشد آن‌ها دخالت دارند.

اختلالات شخصیتی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

 به منظور آن که اختلال شخصیت در یک فرد تشخیص داده شود، باید عوارضی در او وجود داشته باشد: این الگوهای رفتاری باید مزمن و فراگیر باشند، بر جنبه‌های مختلف زندگی فرد، از جمله کارکرد اجتماعی، کاری، تحصیلی و روابط نزدیک او تأثیر بگذارند.

فرد باید عوارضی نشان بدهد که بردو یا بیشتر از زمینه‌های زیر اثر بگذارد: افکار، هیجانات، کارکرد، روابط میان فردی و کنترل امیال. الگوهای رفتاری باید در طول زمان، پایدار باشند و سرآغاز پیدایش آن را بتوان تا دوران نوجوانی یا اوایل دوران بلوغ ردگیری کرد. این رفتارها قابل توضیح یا تشریح توسط اختلالات ذهنی دیگر، سوء مصرف دارو یا شرایط پزشکی دیگر نباشند.

اختلالات شخصیتی گروهی از حالات روانی می باشند که بیماری نبوده، بلکه شیوه های رفتاری هستند. خصوصیات این اختلالات عبارتند از:

* الگوهای رفتاری نسبتاً ثابت، انعطاف ناپذیر و ناسازگار که به بروز مشکلاتی در ارتباط برقرار کردن با دیگران و مشکلات شغلی و قانونی منجر می گردد.

* افراد دچار این حالات تصور می کنند که الگوهای رفتاری شان طبیعی و صحیح است.

* شخصیت این افراد در برخورد با موقعیت‌هایی که واکنش با آن ها مستلزم تغییرات و تصمیمات جدید است، ناسازگارمی باشد، یعنی تفکر و رفتار انعطاف ناپذیری از خود بروز می‌دهند.

بنابراین، اختلال شخصیت یعنی رفتارهای ناسازگار و انعطاف ناپذیر در برخورد با محیط و موقعیت ها.

انواع اختلال شخصیت:

بدبین(پارانویید):

این افراد دارای شک و بی اعتمادی غیر منطقی هستند و حالت تدافعی و حساسیت بیش از حدی نسبت به دیگران دارند.

منزوی(اسکیزویید):

 از نظر هیجانی سرد هستند. در برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند. گوشه گیر ، خجالتی، خرافاتی و از نظر اجتماعی منزوی هستند.

وسواسی:

کمال گرا، دارای عادت خشک و مردد بوده و نیازهای طبیعی خود را مهار می کنند.

نمایشی(هیستریک):

 وابسته، فاقد بلوغ فکری، زود رنج، عاطل و باطل، دائم خواستار تشویق و توجه دیگران بوده و با ظواهر یا رفتار خود با دیگران ارتباط برقرار می کنند(جلب توجه می کنند).

خودشیفته(نارسیستیک):

 دارای یک حس خودباوری بیش از حد بوده و شیفته قدرت هستند. نسبت به دیگران بی علاقه هستند. خواستار توجه دیگران بوده و احساس می کنند که سزاوار توجه ویژه هستند.

دوری گزین(اجتنابی):

ترس و واکنش بیش از معمول نسبت به رد شدن، اعتماد به نفس پایین، از نظر اجتماعی گوشه گیر و وابسته هستند.

وابسته:

 غیرفعال، بیش از حد پذیرای نظرات دیگران، ناتوان در تصمیم گیری و فاقد اطمینان هستند. بی تفاوت، مهاجم، سرسخت، بدخلق و قهرکننده، ترسان از صاحب اختیار بودن و سهل انگار هستند. همیشه کارها را به تعویق انداخته، استدلالی بوده و به سختی از دیگران کمک پذیرفته یا عقاید خود را کنار می گذارند.

ضداجتماعی:

خودپسند، بی عاطفه، بی نظم و بی قاعده، تحریک پذیر و بی پروا هستند. از تجارب، درس عبرت نمی گیرند و در تحصیل و کار ناموفق هستند.

بینابینی:

 تحریک پذیر، دارای شخصیت ناپایدار و تغییر شخصیتی هستند. احساسات خود از جمله خشم، ترس و احساس گناه را نابجا بروز می دهند. نمی توانند خود را کنترل کنند. مشکلات هویتی دارند. ممکن است اقدام به خودزنی کنند(ایجاد جراحت یا سوزاندن قسمتی از بدن برای کاهش تنش خود) و گاهی دست به خودکشی می زنند.

عوامل افزایش دهنده خطر:

 * سابقه سوء رفتار دیگران با فرد در کودکی
* سابقه خانوادگی اختلالات خلقی
عوارض احتمالی:
 - مشکل در حفظ شغل و ارتباط با دیگران، اضطراب و افسردگی
- سوءمصرف داروها
- عدم پایبندی به درمان
- خودکشی

 تماس با ما

آدرس : اهواز – پاداد – خیابان جواد الائمه (نبش ۱۶ غربی)

ساختمان پزشکی جردن طبقه ۲

تلفن [phone]   همراه [phone]

 

شایعات رایج در مورد روابط جنسی (مصطفی آفریدون)

شایعات رایج در مورد روابط جنسی
 
در این مطلب به برخی از شایعات جنسی که رواج یافته اشاره شده و توضیحی برای رفع این ابهامات جنسی داده میشود.

 
شایعه اول : شهوت جنسی زنان ۷ برابر مردان است
سوالی که باید از خودتان بپرسید بر مبنای کدام معیار اندازه گیری چنین آماری منتشر میشود ؟ حال آنکه تحریک پذیری و میل جنسی هر فرد نسبت به فرد دیگری متفاوت است و ممکن است زنی دارای میل جنسی زیاد و زنی دارای میل جنسی کمی باشد همچنین برخی اختلالات و عوامل میتوانند بر صعودی و نزولی بودن این میل موثر باشند پس این جمله که شهوت جنسی زنان ۷ برابر مردان است صحیح نمیباشد و اساسا دیدگاه و نحوه تحریک پذیری مرد و زن متفاوت بوده و نمیتوان با وجود این تفاوت قیاسی بین دو جنس لحاظ نمود.
اما زن توانایی هایی دارد که مرد ندارد بعنوان مثال زنان میتوانند ارگاسمهای پیاپی داشته باشند و تحریک پذیری پله ای این در حالیست که مردان بلافاصله بعد از انزال برای مدتی درحالت تحریک ناپذیری خواهند بود بسته به سن و شرایط روحی از چند دقیقه تا چند ساعت یا حتی چند روز.

 

همسرم درکم نمیکنه چکار کنم

«اصلا گوش می دی من چی می گم»؟ این یکی از اتهامات رایج بسیاری از زن و شوهرها است.

پیرترها هم احتمالا حوصله گلایه ندارند وگرنه این مشکل پیر و جوان نمی شناسد؛

برای این کار واقعا لازم است که بتوانید خودتان را جای همسرتان بگذارید و موضوع بحث را از دید او ببینید.

عصبانیتش را بپذیرید

همسرتان به این دلیل عصبانی شده است که فکر می کند تنها راه این که شما به او گوش دهید همین عصبانیتش است.

چهره بسیاری از کسانی که در مقابل سرزنش سکوت می کنند سرد و بی روح است. اگر شما از سکوت کننده ها هستید، یادتان باشد از علامت های بدنی گوش دادن استفاده کنید وگرنه همسرتان عصبانی تر خواهد شد.

بعضی وقت ها ما داریم با جان و دل به حرف های همسرمان گوش می دهیم اما کار خاصی انجام نمی دهیم که این گوش دادن را منتقل کنیم. سرمان را پایین انداخته ایم و گوش هایمان را تیز کرده ایم و گوش می دهیم و درک می کنیم. در این نوع از گوش دادن با این که شما اخلاقاً و وجداناً دارید گوش می دهید اما به طرف مقابلتان حس خوبی منتقل نمی کنید. شما او را در یک موقعیت مبهم قرار داده اید که نمی تواند متهمتان کند که به حرف هایش گوش نمی دهید و نه نشانه هایی از گوش دادن می بیند.

این حرف شما که «گوشم پیش شماست» هم معمولاً دردی را دوا نمی کند و بیشتر اعصاب همسرتان را به هم می ریزد. روانشناسان به این نوع گوش دادن تقریباً بی فایده می گویند گوش دادن منفعل.فقط یادتان باشد که نه خودتان را گول بزنید و نه همسرتان را. این که شما بدون گوش دادن به حرف های طرف، فقط سرتان را تکان دهید یا لبخند بزنید، بالاخره شما را لو می دهد.

به زبان بدن خودتان توجه کنید

هیچ ضرورتی ندارد که با همسرتان موافق باشید. لازم نیست هنگام گوش دادن به او بفهمانید حرف هایش را قبول ندارید. سعی کنید از حالات چهره ای که همسرتان آن را حمل بر تمسخر و سرزنش می کند خودداری کنید.

وقتی که سر خودمان را به سوی پایین متمایل می کنیم و چنان با اخم به همسرمان چشم می دوزیم که انگار می خواهیم افکارش را کنترل کنیم، در واقع در نقش شنونده سلطه گر فرو رفته ایم.«چهره جدال طلبانه» هم همین قدر مخرب است.

آیا تا به حال برایتان پیش آمده که شما و همسرتان در مورد چیزی موافقت کنید و بعد متوجه بشوید چیزی که شما با آن موافقت کرده اید همان چیزی نیست که همسرتان با آن موافقت کرده؟ مهارت خلاصه به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که همسرتان را درک کرده اید.  پیام همسرتان را خلاصه کنید تا نشان دهید که دقیقاً حرف های او را درک می کنید. برای خلاصه کردن کارهای زیر را انجام دهید:

آن چه را به عنوان نظر همسرتان شنیده اید با بیان خود دقیقاً تکرار کنید (کاملاً بگویید در عین حال چیزی را از آن کم یا به آن اضافه نکنید.)

 از همسرتان بخواهید خلاصه ای را که ارائه می دهید تأیید یا تصحیح کند.اگر خلاصه تان را با جمله ای که نشان دهنده هدف شما از خلاصه سازی است شروع کنید بسیار راهگشاست. مثلاً این طور شروع کنید: «برای این که مطمئن شم حرفتو درست فهمیدم...» بعد می توانید بگویید: «تو گفتی که راجع به ... احساس بدی داری. درسته؟» اگر خلاصه شما دقیق باشد، خواهید دید که همسرتان جواب مثبت می دهد. معمولاً با تکان دادن سر یا تبسم نشان می دهد که شما درست متوجه شده اید.

به زبان بدن همسرتان توجه کنید

همه چیز را آدم ها در کلامشان نمی گویند. شما وقتی که می بینید یک نفر دستش را مشت کرده و دارد با ناخن هایش پوستش را می خراشد، دیگر نیازی نیست که بشنوید «من خشمگینم». آدمی که مدام پاهایش را تکان می دهد، تپق می زند و کف دستش عرق کرده اضطراب دارد و چفت کردن دهان شاید نشان طفره رفتن از زدن بقیه حرف ها باشد.خانم ها معمولا بهتر این علامت ها را می دانند. به هر حال برای گوش دادن بهتر، باید به این علامت ها توجه کنید و این مستلزم این است که شما موقع شنیدن به طرف نگاه هم کنید.

در مورد همسرتان حرف بزنید

حتما شما هم تجربه داشته اید که تا کسی حرفی می زند تجربه های مشابه او یا فرق های خودمان با او به ذهنمان می آید. این تا حدی طبیعی است اما مهم این است که آن فکرها را به زبان نیاوریم.

وقتی که هدف گوش دادن به طرف است، باید کاری کنیم که او به حرف هایش ادامه دهد نه این که با گفتن تجربه های ذهنی خودمان جریان حرف هایش را قطع کنیم.

سوال های باز بپرسید

پس از این که به دقت به حرف های همسرتان توجه کردید، آن ها را تایید کردید، او را به حرف زدن بیشتر دعوت کردید و حرف هایش را خلاصه کردید

برای جمع آوری یا تکمیل اطلاعات ناقص سوال های باز بپرسید.

 

 

برگرفته ازکتاب آنچه همسران بایدبدانند(مصطفی آفریدون و لیلا چهرازی)

 

  تماس با ما

آدرس : اهواز - پاداد - خیابان جواد الائمه (نبش 16 غربی)

 ساختمان پزشکی جردن طبقه 2

تلفن [phone]   همراه [phone]