بسیاری از بسیاری از کودکان تا اندازه ی ترس و اضطراب را تجربه می کنند. آن ها ممکن است در موقعیت هایی قرار بگیرند که در درون خود، احساس تنش کنند و همین احساس را به صورت اضطراب نشان دهند. اغلب والدین نمی دانند که دلایل این اضطراب ها چیست و از کجا سرچشمه می گیرد. آن ها به دفعات از خود می پرسند که «چرا کودک من این قدر مضطرب و وحشت زده است.» اغلب کودکان هنگام رفتن به مدرسه یا محیط تازه ای که قبلاً در آن حضور مستمر نداشته اند دچار اضطراب می شوند. آن ها نسبت به شایستگی ها و عمل کردهای خود فوق العاده نگرانند و حتی رفتارهایی بروز می دهند که اضطراب شدید آن ها را نشان می دهد. به عنوان مثال ناخن های خود را می جوند یا اختلال-هایی در خواب و خوردن پیدا می کنند و دچار ناراحتی های گوارشی می شوند. گزارش های بالینی حاکی است که اضطراب کودکان بیشتر در خانواده های کوچک، گروه های اجتماعی مرفه، کودکان بزرگ تر خانواده و نیز در خانواده هایی وجود داد که نگران اعمال کودک خود هستند. در این جا به نکاتی چند در رابطه با اضطراب کودکان اشاره می کنیم.
۱.ترس از رها شدن طرد می شود در درون خود نسبت به دیگران خشمگین می شود و چون نمی تواند با بزرگ سالان مقابله به مثل کند دچار اضطراب می گردد. هرگز نباید کودکی را با طرد کردن تهدید کرد؛ چه به عنوان شوخی و چه به عنوان خشم.
۲.جدایی از والدین
ممکن است والدین به ناچار و تحت شرایطی خاص، از کودکان خردسال شان جدا شوند. در این صورت باید برای این جدایی زمینه سازی مناسب صورت گیرد. زیرا کودک به ندرت این مسأله را درک می کند و ممکن است نسبت به آن عکس العمل نشان دهد. برخی از کودکان، راحت تر این شرایط را می پذیرند. به هر حال در جدایی موقت والدین، زمینه سازی مناسب اهمیت فراوانی دارد.
۳.بی توجهی به استقلال کودک
کودکان در مرحله ای از رشد به انجام کارهای مربوط به خود علاقه مند هستند و دوست دارند که مسؤولیت قبول کنند و آن را به نحو احسن انجام دهند. بازداشتن کودک از انجام این قبیل کارهای ساده، حس مقابله با والدین را در او زنده می کند و چون ناتوان از مقابله است و ناکام می-ماند، اضطراب در او به وجود می آید. برای حل این مشکل لازم است والدین اجازه انجام برخی فعالیت ها را به کودک بدهند و خودشان راهنمای او باشند. اگر کودک موفق شد احساس رضایت می کند و آن را نشان می دهد اما اگر موفق نشد او دیگر مطمئن است که والدین از سختی انجام این کارها آگاهند و حمایت های والدین نیز انجام این کارها را در آینده ای نزدیک آسان می کند.
۴.اختلاف والدین
یکی دیگر از مواردی که باعث اضطراب در کودک می شود، نزاع والدین در حضور کودک است. آن ها احساس گناه می کنند، زیرا خود را مسبب اختلاف والدین می دانند. همین احساس گناه باعث اضطراب در آن ها می شود. آن ها محیط زندگی شان را ناامن و خود را مسؤول ناامنی خانه می دانند. جدایی پس از اختلاف های پی در پی نیز یکی دیگر از عوامل تشدید اضطراب در کودکان است.
۵.اضطراب پایان زندگی
برای افراد بالغ مرگ امری پذیرفتنی و غیرقابل تغییر است و بزرگ سالان نسبت به کودکان درک کامل تری از مرگ دارند. کودکان نمی توانند منتظر فرد متوفی باشند و ممکن است به جست و جوی او بپردازند. والدینی هستند که موضوع مرگ را از کودک خود پنهان می کنند و کودک پس از آگاهی دچار حیرت و سرگردانی می شود. نقش والدین در آگاه کردن کودک از پایان زندگی بسیار پر اهمیت است کودک باید بداند که در زندگی شادی ها و غم ها در کنار یکدیگرند و همان طور که باید در خوشی ها سهیم باشند، در غم ها نیز باید سهم داشته باشند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.