بازی درمانی(لیلاچهرازی)

بازی درمانی یکی از روش های موثر در درمان مشکلات رفتاری و روانشناختی کودکان است. بطور کلی بازی نقش موثری در رشد کودک دارد و در خلال بازی می توان به بسیاری از ویژگی ها، مسائل رشدی و هیجانی کودک پی برد.

نحوه درگیر شدن هرکودک در حین بازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بازی درمانگر در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده کرده و به تخلیه هیجانی و حل و فصل مشکلات کودک در زندگی عادیش اقدام می نماید. اواع مشکلاتی که ریشه در احساسات، هیجانات کودک و سازگاری او با محیط دارند، را می توان با این روش درمان نمود.

در فرایند رشد، کودکان نیازها و مشکلاتی دارند که بیشترشان از سوی والدین، آن چنان که باید درک و پاسخ داده نمی شود. پس باید، یک راه ارتباطی سازگار با کودک یافت. راهی که بزرگسالان برای بیان نیازها به کار می گیرند، سخن گفتن در مورد مشکلات است. بنابراین، باید روشی را برگزید که به اندازه سخن گفتن به کودکان یاری رساند. بازی یکی از راه هایی است که کودک به کمک آن سخن می گوید، درست مثل بزرگسالان. احساسات خود را نشان می دهد، روابط خود را می گستراند، تجربیاتش را می نمایاند، آرزوهایش را فاش می سازد و به خود شکوفایی می رسد.

دلایل بهره گیری از روش بازی درمانی:

به این دلیل که رشد زبانی کودکان دیرتر از رشد شناختی آن ها انجام می پذیرد، راه ارتباطی آنان با محیط پیرامون خویش، تنها بازی است. در بازی درمانی اسباب بازی ها به سان واژه های کودکان هستند و بازی هم زبان آن ها. بازی درمانی مانند روان درمانی و مشاوره برای بزرگسالان است. تجربیات عمده هیجانی می تواند در نهایت امنیت و آرامش از راه نمادهای خیالی و اسباب بازی ها بیان شود. به کارگیری اسباب بازی ها، کودکان را در نمایاندن اضطراب، ترس، خیالات و احساس گناه خویش توانا می سازد. در این فرایند (بازی درمانی) کودک، احساسات خود را آزادانه ابراز می کند، چرا که این روش کودکان را از خودشان، تجربیات و پیشامدهای روزمره شان جدا می کند. کودکان خود را در بازی نشان می دهند و می آموزند که چگونه با موقعیت های گوناگون روبرو شوند.

فرایند بازی درمانی اکسیر:

در این فرایند، کودک احساسات گوناگونی همانند ترس، رضایت، خشم، شادی، شکست، ناکامی و … را مانند بزرگسالان ابراز می کند. کودکانی که توان بیان شفاهی داشته باشند این احساسات را نشان می دهند. اما کودکانی که نمی توانند به صورت گفتاری این احساسات را بیان کنند در قالب اسباب بازی ها این کار را انجام می دهند. این فرایند یک رابطه بین کودک و درمان گر است که به کودک اجازه می دهد در شرایط کنونی زندگی کند و در جریان بازی تجربیاتش را بنمایاند. بازی درمانی به درمان گر کمک می کند که جهان کودک را درک کند. این رابطه درمانی، منجر به رشد صحیح کودک و حفظ سلامت روانی او می انجامد. درمان گر می تواند به سادگی به دنیای کودک راه یابد. اگر کودک، پرخاشگر باشد، پرخاشگری خود را از راه یورش به درمان گر یا تیر اندازی با اسلحه اسباب بازی خود و گاه رفتارهایی از این دست نشان می دهد. در این فرایند می توان به کودک آموخت که بر خشم خود چیره شود. بازی درمانی به کودکانی که نیاز به پرورش و بهبود حافظه، توجه، تمرکز، و یادگیری دارند از طریق بازی های مخصوص حرکتی و فکری کمک می کند این مهارت ها را ارتقاء دهند و در امر تحصیل و یادگیری موفقیت های بیشتری کسب کنند.

کاربردهای بازی درمانی:

– کاهش ترس و اضطراب

– بهبود افسردگی

– رفع مشکلاتی نظیر ناخن جویدن و شب ادارای

– کاهش پرخاشگری و لجبازی

– بهبود مشکلات رفتاری

– بهبود مشکلات ارتباطی

– بهبود بیش فعالی و نقص توجه