بزرگسالهایی که اضطراب مرگ، خوره جانشان می شود(مصطفی آفریدون..لیلاچهرازی)

بزرگسالهایی که اضطراب مرگ، خوره جانشان می شود، آدمهای عجیب و غریبی نیستند که مبتلا به بیماریهای نادری شده باشند؛ بلکه مردان و زنانی هستند که خانواده و فرهنگشان جامه حفاظتی مناسبی برایشان ندوخته تا در برابر سرمای جانکاه فناپذیری مقاومت کنند. اینها شاید در زمان کودکی بیش از حد با مرگ روبرو شده باشند؛ شاید از کانون محبت، غمخواری و امنیت در خانه شان محروم بوده باشند؛ شاید آدمهای گوشه گیری بوده باشند که هرگز دغدغه فانی بودن را با کسی در میان نگذاشته باشند؛ یا شاید آدمهای حساسی بوده باشند، بویژه افرادی خودآگاه که از داستان های دینی دایر بر انکار مرگ که فرهنگشان ارائه کرده روگردانده و تسلای خاطر نجسته باشند.
اروین دیوید یالوم