وقتی جودی فُستر جایزه اسکار را به عنوان بهترین هنرپیشه فیلم دریافت کرد او از مادرش قدردانی کرد

بخاطر اینکه مادرش به او گفته بود « همه نقاشیهای او مثل پیکاسو است و هرگز نباید از چیزی بترسد » . این لغات در دوران نخستین کودکی به او گفته شد و باعث افزایش اعتمادبنفس در او گردید که در نهایت منتج به دو جایزه آکادمی شد .  ولی چه اتفاقی می افتاد اگر بجای جملات بالا گفته می شد « با نقاشیهایت منو اذیت نکن . تکالیفت را تمام کن . شما هرگز یک هنرمند نمی شی . لغات و عبارات انتقادی یک اثر پایدار روی کودکان می گذارد و در خیلی از مواقع آثار آن می تواند بسیار مخرب تر از آسیب بدنی باشد . درست است که این لغات در یک زمان کوتاه گفته می شود ولی اثر آن مثل صدای آنکه « من تو را دوست ندارم » سالیان سال می ماند . « چوب و سنگ می تواند استخوانهایم را بشکنند ولی اسم گذاشتن ، لقب دادن ها ، کلمات منفی ، عبارات منفی هرگز ضرر نمی رساند . » یک دروغ آشکار است این لغات نه تنها آسیب می رسانند بلکه جراحتی ایجاد می کنند که یک عمر زمان می برد تا بهبود یابد .  در حفظ روابط عاطفی و یا دوستی انقدر که کلمات و جملات مثبت اثربخش هستن فداکاری و از خودگذشتگی اثربخش نیست. کلمات ویترین شخصیت ما هستن و زیباترین شخصیت در ویترین منفی و کثیف به چشم نمیان و بی‌ارزش تلقی میشن. هنر گفتگو و خوب صحبت کردن رو دست کم نگیرید.